Wie is welke rondleider in 2019

Bovenste rij van links naar rechts: Ruud V, Astrid, Monica, Evaline, Marleen, Rien, Jan Str., AnnekeB, Ada, GerardBe, Lies, Peter C, Carel, Harry, Helmig
Tweede rij van boven: Bart, Wout, MarijkeZ, Valentijn, Maarten, Zeffie, WimH
Derde rij: Jannie, MarijkeW, Annemiek, Mariet, Ellen, Alice,  Niek, Aemilie
Onderste rij: Hillie, Maria, Mieke, Cora, Trudy, Wietze, Jan vdB

Informatiedag over evacuees en oorlog

Vandaag een bijzondere dag voor 6 rondleiders.
Op deze dag is het hele museum afgehuurd door een grote supermarkt-keten waarbij helaas de hele dag een druilerige regen of motregen valt. Toch bezoeken duizenden enthousiaste klanten van de winkelketen ons museum.
Bij de remise sta ik met nog twee rondleiders en met enkele enthousiaste tramcollega's verhalen te vertellen over de tram in oorlogstijd en vooral ook over de aanwezigheid van geëvacueerde Arnhemmers in ons museumpark. De Slag om Arnhem heeft veel impact gehad (en nog steeds) op onze mooie stad.
Uiteraard hebben de meeste bezoekers hier allereerst belangstelling voor de vele standjes met lekkere hapjes; toch komen vele verhalen over belevenissen in de evacuatietijd aan bod.

Om 1700 uur worden we afgelost door de avondploeg van drie "verse" rondleiders.

Een bijzondere dag met veel bezoekers die normaliter het Openluchtmuseum niet opzoeken. Dat is mooi meegenomen.

Vluchtelingen uit Bhutan en Nepal leren ons museum kennen

Vandaag een bijzondere groep van 70 vluchtelingen uit Bhutan en Nepal die al jaren in Nederland wonen. Met hulp van een bevlogen groep Nederlanders kan deze uitstap worden gemaakt.
Vier rondleiders, Cora, Zeffi, GerardB en Wietze, verdelen de groep in vieren en met mijn groep schitterende mensen vertrek ik na een inleiding richting Staphorst waar we zeer welkom zijn bij de gastvrouw. Vele van onze gasten spreken al wat Nederlands en verder is het een mengelmoes van Engels en Buthanees/Nepalees. Er wordt prima vertaald door enkele begeleiders en anderen.

Via de deel(voor velen veel herkenning uit eigen land), de poldermolen en de stolpboerderij bereiken we de ophaalbrug van Ouderkerk waar meteen veel foto's gemaakt worden. Wat zijn de meeste mensen toch mooi gekleed in die landen.

Via de Zaanse buurt (enkelen wonen in Zaanstad) bereiken we de Chinees en het bakkertje waar de takkenoven voluit brandt.

In de wasserij kunnen we Judy nog een keer in volle actie meemaken voordat ze het museum verlaat.
Via de wevershuisjes bereiken we de tramremise (smederij is helaas gesloten) waar we het oude Haagse trammetje nemen naar halte Dingenliefde.

Het Groene Kruisgebouw en de Tilburgse huisjes vallen in goede aarde. Via de gevaarlijke oorlogsgrens met België lopen we via de papierscheppersmolen naar het verzamelpunt bij de picknicktafels bij de gele standerdmolen uit Huizen.

Als dank ontvangen de vier rondleiders enkele fraaie foto's uit Bhutan en Nepal.
Heerlijk om deze groep rond te leiden. En het enthousiasme is wederzijds gelukkig.

Het zal toch niet waar zijn ? Inburgeren in donder en bliksem.

De afgelopen maanden zijn erg droog verlopen en ieder snakt naar wat water in de natuur.
Vandaag mag ik een groep inburgeraars rondleiden en dat gaat in eerste instantie prima. John vertelt een goed verhaal in eenvoudig Nederlands dat goed te volgen is door deze groep mensen uit Syrië, Ethiopië en Somalië.  Ook Rini doet het prima in Vierhouten over het dragen van mutsen.
Bij Vragender gaat het mis en begint het te regenen. Met enige moeite bereiken we enigszins droog de Molukse barak waar de geschiedenis en de woonbarak aanspreken. Ook kunnen we een Moluks hapje proeven van surrogaat middelen.
Versneld bereiken we Hoogmade en later via de achterkant snellen we naar de tram die ons naar het Groene Kruis gebouw brengt.  Inmiddels regent het zo hard dat we met moeite door kunnen naar de Tilburgse huisjes. Dan gaat het ook nog gevaarlijk onweren met steeds zwaardere regenval. Het kost zelfs de grootste moeite om van het ene huisje in het andere te komen. En liever niet naar buiten bij zwaar onweer. Iets buiten het museum is de bliksem ingeslagen, lees ik later.
Met gezwinde tred bereiken we de tramhalte en eenmaal in de tram kunnen we tot rust komen en ons in de entreehal herenigen met de andere groep.  Een zeer geslaagde inburgering in het oer-Hollandse weertype van vandaag dat zo lang op zich liet wachten. Dat kan geen toeval zijn vandaag.

Het zal niemand verbazen dat het vanaf dat moment weer lang droog blijft bij steeds tropischer temperaturen.

Canon rondleiding door een koud museumpark

Vandaag mag ik met collega's Annemieke en GerardB een canonrondleiding verzorgen voor een grote groep eerstejaars studenten van een school voor toerisme en evenementen.
Met mijn "klas" loop ik na een korte introductie in de koude wind voor Harreveld naar de deel van Staphorst waar enkele koeien liggen in de vergrote potstal.
Via de zelf te bedienen spiraal bij de poldermolen komen we bij de gele brug van Ouderkerk waar we allereerst een groepsfoto maken van klas en begeleider. Van hieruit zien we vier verschillende molentypen waarvan met name de paltrok houtzaagmolen veel heeft bijgedragen aan onze welvaart in de 17de eeuw.
We lopen door de Zaanse buurt naar de wevershuisjes die gelukkig bemand zijn en lekker warm; de meeste studenten hadden de kleding nog berekend op de afgelopen warme lentedagen. Na een prima uitleg van onze weversgroep gaan we opgewarmd op weg naar de wasserij-blekerij van Overveen. Ondanks de werk-in-uitvoering-situatie bij de rosmolen kan ik toch prima mijn verhaal kwijt over de leef- en werksituatie in de wasserij. Eens per maand de was doen vinden velen al achterlijk lang, maar eens per halfjaar slaat toch alles; en dan ook nog eens een week lang je ondergoed dragen.

Via het urinoir uit Deventer en de standerdmolen komen we in het woongedeelte van Staphorst waar we met de deur in huis vallen met gelukkig brood op de plank.  De geschiedenis van de beschilderingen door Goldstein komen prima binnen. Omdat ik de naam vergeten was zijn enkele leerlingen druk aan het googelen en zo vinden ze de geschiedenis van Goldstein die in de oorlog werd weggevoerd naar een nazivernietigingskamp.

Dan op weg naar het Auditorium waar ik twee groepen de door Huber Slings vernieuwde presentatie tot de Canon kan laten zien als introductie op het volgende actieve bezoek aan de canon: de studenten gaan daar opdrachten van school uitvoeren.

Met een paar woorden van dank van verschillende studenten, neem ik hier afscheid van de groep. Ondanks de kou is er veel blijven hangen, in mijn beleving.

Inburgeren op een gladde glijbaanhelling met autobanden

Een groep inburgerende studenten van een hogeschool uit Overijssel blijkt al redelijk goed Nederlands te spreken als we de studenten in drie groepen verdelen (3 rondleiders).
We maken een routeverdeling waarbij mijn groep als eerste direct de tram pakt naar de andere kant van het museumpark.
Vanmorgen heeft de groep al kennisgemaakt met de Canon van Nederland en nu wil men graag kennismaken met het echte leven in een oud Hollandse winter.
In de tram is het nog even warm, maar buiten is het guur en koud en daar zijn de meeste studenten niet echt op gekleed.
Bij de halte Dorp duiken we direct de tramremise in waar de ruimte wordt verwarmd met heerlijk blazende heaters.  Omdat mijn groep uit voornamelijk mannen bestaat, is men duidelijk geïnteresseerd in de geschiedenis van de trams in Nederland en de redenen waarom deze in ons museum rijden.

Na deze warme uitstap lopen we via de VGL loods naar de ook best aangename smederij. Hier is direct veel herkenning voor de studenten uit Syrië en de Afrikaanse landen. Mark is druk met het smeden van een speciale maat kachelpijp; mooi om te zien.

Op het winterse plein in de Zaanse buurt kan een krachtmeting bij de Kop van Jut niet uitblijven waarmee een ouderwets stukje kermiscultuur van Nederland  tot de inburgering behoort.

Even de heerlijke geuren opsnuiven in de bakkerij waar de takkenoven brandt. Dan geeft de begeleider aan dat de jongens in ieder geval een keer van onze glijsbaan bij de Delftse Molen gebruik willen maken. Niet een voor de hand liggend doel voor een rondleiding maar het is een rustige dag dus we kunnen direct op de baan terecht. Het huisje van Rietveld krijgt weinig aandacht. Van de architect Rietveld heeft nog nooit iemand gehoord, en dat neem ik ze niet kwalijk op onze route naar de glijsbaan.

Deze enorme glijbaan met autobanden is een groot succes voor de mannen en ook voor de vrouwen inclusief de begeleidster.  Ook de groep van Niek zie ik even later de glijsbaan betreden. Ja toch wel een  echte winterse traditie zoals we al eerder uit de stukken van Leendert konden vernemen.

Via de standerd molen uit Huizen (groepsfoto, helaas niet met mijn toestel) en de Stolp (fluisteren in de hooiberg want er wordt net een winterverhaal verteld) bereiken we het entreegebouw waar ook de andere groepen zijn aangekomen. Na een applaus van dank (waardeer ik altijd enorm) vertrekken de studenten weer met de bus naar het Noorden.