zondag 9 oktober 2016

Beroepsuitje van Brabantse uitvaartondernemer

Als rondleider word ik soms op de proef gesteld en extra gemotiveerd door de specifieke opdracht die wordt gegeven.  Weliswaar gaat het om een bedrijfsuitje van een uitvaartondernemer, toch is de (voor het personeel dan nog geheime) opdracht aan mij om de rondleiding te houden, gericht op rouw-rituelen gelieerd aan situaties in ons museum.
Via Suzanne weet ik weer op het spoor te komen van een presentatie (PowerPoint) die een collega-rondleider ooit heeft gegeven tijdens een (toen nog bestaande) rondleidersvergadering.  Deze bestaat echter geheel uit prachtige foto's maar bevat geen teksten, en gaat ook niet over specifieke situaties in ons museum.
Via onze conservatoren Leendert en Carianne kom ik echter in het door Renate achtergelaten dossier over begrafenisrituelen en andere rouwrituelen. Er blijkt een heus onderzoek met tien studenten gedaan te zijn gedaan vele jaren geleden.  Ook is ooit geprobeerd een complete collectie over uitvaart in ons museum op te nemen maar deze is uiteindelijk naar uitvaartmuseum Tot Zover in Amsterdam gegaan. Tot  nu toe ook voor mij al een erg leerzame opdracht. Met een tas vol documenten en boeken keer ik huiswaarts en ik ga daar aan de studie. Ook Herms was bereid direct te gaan zoeken naar een even zoekgeraakt boekwerkje.

In ieder geval ben ik goed voorbereid als ik de groep van deze dag ophaal in het Paard van Marken.
Ik start bij Giethoorn van wege de schitterende foto die ik beschikbaar heb van een punter vol vrouwen op losse houten stoelen met een zwarte jas over hun hoofd, op weg naar een begrafenis.

In Staphorst staat Marjo en zij weet het fijne van de rouwrituelen aldaar, en vooral over de verschillende vormen van rouwkleding die gedragen werd afhankelijk van de nabijheid van het overleden familielid.
En passant bezoeken we ook de potstal, de gruppenstal en hooiberg van de stolp en de bakkerij waar de heerlijke geuren en de openstaande takkenoven voor mooie associaties zorgen.

De wasserij draait wel maar is niet bezet dus ik houd daar zelf een verhaal over het wasproces en het leven van het waspersoneel in die tijd en de werking van rosmolen en stampers.

In Hindelopen bekijken we de verschillende rouwdrachten die ik als kleurenfoto's beschikbaar heb.

Dan eindelijk de Tilburgse huisjes met het busselke en het dode kindje in het tweede huisje. Altijd weer aangrijpend al staan deze groepsbezoekers er toch wat nuchterder tegenover.

Via Etten-Leur (kindererf) waar twee deelnemers vandaan komen en Raamsdonksveer (ook daar komen twee mensen uit mijn groep vandaan) bereiken we de Zeeuwse Kerk.

Hier neem ik afscheid van de groep die ik gelukkig iets meer heb kunnen laten beleven dan alleen maar rouwrituelen.