Groep ouderen met rolstoelen bezoekt museum met de PlusBus

 Regelmatig kunnen ouderen uit een zorginstelling of vanuit een zorgvereniging, ons museum bezoeken met de MuseumPlusBus, gesponsord door de BankGiroLoterij.

De groep is al in drieën gedeeld door de reisleider, duidelijk te zien aan een rode, een groene of een witte sticker.

Met mijn witte groep start ik met een intro bij het blauw loshoes van Harreveld, waarna we via Staphorst in de stolpboerderij van Twuyver terecht komen. Ondanks rolstoelen en rollators sprint de groep behoorlijk door waardoor ze de stolp alweer uit zijn aan de andere kant voordat ik mijn verhaal goed en wel heb verteld.

Op het molenpunt is er even rust voor de poldermolen en de paltrokmolen, waarna we vervolgen via de ophaalbrug van Ouderkerk. Even stilstaan bij de koopmanswoning van Honig (we kunnen helaas niet naar binnen met deze groep) en dan naar de bakkerij waar we allemaal naar binnen gaan via de rolstoelbrug.

We laten de geuren achter ons en gaan naar de wasserij waar de bakken gereinigd worden (de banden liggen eruit) zodat we wat moeten stoeien met de overgebleven ruimte. Het verhaal van Gehrels en de wijze van wassen en bleken in die tijd spreekt altijd aan, evenals de fraai geconstrueerde rosmolen.

Vanuit de wasserij lopen we via de ambachtenbuurt (weverij en smid helaas met pauze) naar de tramremise en de VGL loods. Tramcollega Bert heeft nauwelijks de tijd om zijn verhaal te doen als we met gezwinde spoed naar de Kasteelboerderij moeten wandelen voor de lunch.

Een prachtige rondleiding met een groep erg fitte en geïnteresseerde ouderen.

Op woensdag 4 oktober 2023 doe ik wederom een PlusBus rondleiding, ditmaal met ouderen uit een dorpje vlakbij Nijmegen.

Wandelgroep bezoekt NOM met rondleiding

 Vandaag mag ik 11 vrouwen rondleiden van een wandelgroep uit de regio Arnhem.

We starten bij Harreveld. Familie van een van de dames heeft jaren gewoond in deze boerderij, dat maakt het bijzonder. De anderen weten echter nog niet veel van deze boerderij dus wat meer uitleg komt goed uit.

We steken hierna over naar de rosoliemolen waar Ben duidelijk laat zien hoe hier uit lijnzaad (de zaden uit de vlasbollen van Harreveld) olie wordt gewonnen en vooral ook de belangrijke lijnzaadkoeken voor het vee; deze waren hard nodig in de winter. Wel even de oren goed dicht houden.

In Vierhouten laat Hermien ons zien wanneer je welke muts draagt. De dagelijkse dracht is eigenlijk alleen een zwart werkmutsje maar zondags naar de kerk komen de mutsen van dure mooie stoffen aan bod, waarin ook nog eens vele plooien zitten die je na het wassen niet zelf kon behandelen.  Ook de verplichte anderhalf jaar rouwdracht na het overlijden van een eerstegraads familielid, komt aan de orde.

Op de deel hangt tabak tot ieders verbazing. Ja ook hier werd deze verbouwd, al was de grond arm.

In Varik is de honden-tredmolen een grote verrassing, en verder de kookkunsten van Veronique die hier helemaal in haar element lijkt.

Aan de bosrand vertel ik over het vakantiehuisje van Warnsveld met haar verleden als doorstroomplek voor onderduikers. De doorzonwoningen wekken ronduit verbazing bij deze groep vrouwen: ja die staan ook op Presikhaaf, wat moeten die hier nou in het museum. Het kost me enige moeite om het verhaal van deze nagebouwde Wijchense huizen duidelijk te vertellen, inclusief de verbrede reminiscentie-woning. 

De boerderij van Hoogmade valt als vanouds in goede aarde. Verplaatst vanwege de HSL lijn, en bekend uit de verhalen rond Cees van Leeuwen die toen staatssecretaris was vanuit de LPF.

Vis de houten loopbrug bereiken we de paltrokmolen; ook al weer mooi en in bezit geweest van de grootouders van een van de dames. Zo komen ook de VOC-schepen en de houten huizen van de Zaanstreek in beeld als grootverbruikers van hout.

Bij de grote ophaalbrug uit Ouderkerk gaat de groep even op de groepsfoto, net als de vele bruidsparen die hier wekelijks hun plaatjes schieten.

Het koopmanshuis van Honig met de enorme luxe, de overtuin en de fraaie tuin aan het water maakt de mensen weer even stil. Ja ook toen al zo'n rijke eetsalon waar je je nog steeds miljonair in kunt voelen.

We besluiten in de wasserij waar duidelijk wordt dat er hard gewerkt moest worden om de was schoon en droog en gebleekt en gestreken te krijgen. En uitsluitend te betalen door de rijken uit Amsterdam en Haarlem, en de zorginstituten uiteraard.

De dames bedanken me uitbundig; het was een heerlijke rondleiding.

Accountants houden vergaderdag in Loods Goes

 Vandaag zijn 145 accountants bijeen in Loods Goes in het Openluchtmuseum om te vergaderen, maar ook om te ontspannen, te dineren en het museum te verkennen met een rondleider.

Gezien de grootte van de groep zijn 7 groepen gevormd die elk met een eigen rondleider door het museum trekken. Al snel melden zich 20 accountants bij mijn groep met de letter E.

We starten bij de VGL-loods en de tramremise waar het oorlogsverhaal rond de Arnhemse trams niet kan ontbreken.

In de smederij ontmoeten we Patrick die laat zien hoe je een spijker smeedt (vroeger tot wel 15 spijkers per dag); niet te verwarren met draadnagels die fabrieksmatig uit een metalen draad worden gemaakt.

In de scheepswerf maakt Henk van H ons duidelijk hoe we hier een Staverse Jol bouwen, zonder bouwtekeningen, puur op intuitie en ervaring. 

Meesterbakker Martin vertelt vol verve het verhaal van de takkenoven en hoe daar bierdesembrood in wordt gebakken. Wegens de hitte wordt de takkenoven even niet aangestoken.

We bezoeken de koopmanswoning van de familie Honig, rijk geworden met oliehoudende zaden.

Op de ophaalbrug maken we een groepsfoto van deze verder vrij diffuse groep accountants die overal in het land wonen en werken.

Na de stolpboerderij met het rijke verleden van de familie Twuyver en de ingebouwde hooiberg met bedsteden, lopen we snel naar de wasserij want de anderhalf uur is snel voorbij.

In de wasserij kan ik goed mijn verhaal kwijt over de rosmolen, de wastobbes met stampers die via een krukas worden aangedreven, en vooral over het leven van de wasvrouwen die hier de was deden van rijke mensen en organisaties. Als de was schoon is en zo nodig de laatste vlekken eruit geborsteld zijn met groene zeep, gaat alles met een kruiwagen naar de bleek. Dan terug naar binnen in de spoelbak waar de wasvrouwen op hun knieën in een kistje met stro zitten. 

Vanuit de wasserij bereiken we snel de loods van Goes waar direct aansluitend de volgende spreker alle aandacht vraagt voor het eigen vak.  Pas later kan er weer gedronken en gedineerd worden.

Het is duidelijk dat men de rondleiding erg gewaardeerd heeft.

Virtuele rondleiding met verzorgingshuis uit Bloemendaal

 Vele verzorgingshuizen in Nederland mogen blij zijn met het initiatief van de stichting VindiQ om virtuele rondleidingen mogelijk te maken in ons Openluchtmuseum.

Vandaag staat Emma aan de knoppen van de live-stream apparatuur waarmee mijn rondleiding direct wordt uitgezonden in het verzorgingshuis in Bloemendaal.

We starten met een intro voor Staphorst, waar we (ondanks wat technische aanloopproblemen met de internetverbinding) eerst de gekleurde buitenkant en daarna de schilderachtige binnenkant bewonderen.

Gelukkig  komen er volop vragen over de tegeltjes en over de kachel, en al snel komt de boerin in streekdracht aanlopen om ons te vertellen over haar bijzondere kleding, tegenwoordig van Trevira stof, en over haar hoofdkapje met stipwerk.

Via de deel met potstal en de stolpboerderij met gruppenstal, komen we via de ophaalbrug bij de koopmanswoning van Honig. We bewonderen de verbouw van groenten langs de zijden van de overtuin.

Uiteindelijk komen we bij de wasserij van Overveen (vlakbij Overveen immers) waar we leren hoe met hulp van een rosmolen de stampers in de wasbakken werden aangedreven. Wasvrouw Micha laat op een actieve beeldende manier zien hoe je de was vervolgens stuk voor stuk voor het raam hield om laatste vlekken op te sporen. Met groene zeep en borstels verwijderde men hier de vlekken.

Via de standerdmolen en de laan langs de vijver snellen we naar het entreeplein waar Rien en Margret al wachten voor de volgende VindiQ rondleiding voor een ander verzorgingshuis.

"Mijn" verzorgingshuis uit Bloemendaal nodigt me van harte uit om een keer koffie te komen drinken, zo mogelijk samen met Emma.  Lijkt me een prima deal.

Gepensioneerden hebben een verzorgde dag in ons museum

Vandaag bezoekt een groep van 100 gepensioneerde belasting ambtenaren ons museum voor een verzorgde dag met rondleiding.

Na koffie met gebak in de Kasteelboerderij gaan we met 5 rondleiders, met ieder een groep van 20 mannen en vrouwen, op stap in het museum voor een algemene hoogtepunten rondleiding.

Opvallend is dat niemand slecht ter been is, geen rollators, rolstoelen of scootmobiels. Het is kennelijk heerlijk gezond oud worden in dienst van onze Rijks Belastingen.

Met mijn groep (waaronder contactpersoon de heer Jack G.) begin ik bij de paltrokmolen en het verhaal over onze Gouden Eeuw waar veel hout nodig was voor VOC-schepen en voor huizen (zoals in de Zaanse Buurt). Het is windstil dus alle molens staan helaas stil vandaag. Via het mooie laantje langs de vijver met uitzicht op de reparatiewerf van Marken en de terp met Marker huisje, komen we bij de poldermolen. Vanwege de hitte (30 graden vandaag) lopen we door naar de schaduw van de bomen bij de stolp boerderij. 

Na mijn verhaal over de stolp van de familie Twuyver, en over de ophaalbrug uit Ouderkerk (alleen vrouwen met een baby op de arm mogen zonder tol naar de overkant), komen we bij het Koopmanshuis van Honig met de fraaie overtuin. 

De geuren van de bakkerij trekken ons naar binnen en de bakker vertelt over het bakken in de takkenoven (vandaag niet vanwege de hitte). In onze groep zit een echte bakkerszoon van de oude stempel dus ook hij vertelt zijn verhaal.

Op de scheepswerf geeft Bram een toelichting op de bouw van een houten schip in deze reparatiewerf. Ook wordt duidelijk dat de botter buiten niet voor visvangst was maar meer voor pakketvervoer. Ook is hier goed te zien hoe je met mankracht een schip de scheepshelling op kunt trekken.

Bij de wasserij uit Overveen laat collega Alexandra ons zien hoe je de witte was op de bleek nat moet houden met de hoospaan die water oppakt uit de sloot. De was ligt daar dus niet te drogen.

Binnen mag ik mijn verhaal vertellen over het wasproces in deze rosmolen aangedreven wasserij. Vol verwondering wordt hier de techniek bekeken van tandwielen en krukkenas die uiteindelijk de stampers in de wastobbes aandrijven.

Na een bezoek aan onze wevers, komen we in de smederij waar Patrick ons laat zien hoe je een ouderwetse spijker smeedt. Heerlijk die geur hier, ondanks de buitenhitte.

In de tramremise kan ik even mijn verhaal kwijt over de verwoesting van het trambedrijf plus remise in september 1944 tijdens de slag om Arnhem. Fraaie fotobeelden illustreren dit.

De magen beginnen te rammelen dus via de schapenstal van Texel bereiken we de Kasteelboerderij waar de lunch wacht.

Vanmiddag hebben de gepensioneerden nog ruim de tijd voor andere gedeelten van ons museumpark.