Alleenstaande minderjarige
vluchtelingen genieten in ons museum.
Deze specifieke jongere vluchtelingen
zonder ouders verblijven doorgaans 3 tot 4 maanden in een
COA-opvanglocatie tot de uitslag van de IND-procedure bekend is.
Vandaag mogen we met vier rondleiders
ieder een groep jongeren uit o.a Eritrea, Mali en Syrie met
begeleider een stukje van Nederland laten beleven in ons museum. Een
uitdagende mooie klus voor een rondleider.
Eerst wordt een aantal foto's gemaakt
van de hele groep op het entreeplein, met molen, tram en
Westerstraat, waarna we opsplitsen in vier deelgroepen. Van de
jongeren spreken enkelen een beetje Engels en soms wat woorden
Nederlands maar veel is dat niet zodat een visuele rondleiding met
veel activiteit en voelen en ruiken mijn keuze is. De begeleiders
laten veel aan de jongeren over gelukkig, en die zijn goed in staat
om elkaar in eigen taal bij te praten over wat er te beleven is. Ook
zijn de mobieltjes zeer ruim vertegenwoordigd zodat van vrijwel alles
een foto wordt gemaakt.
Mijn jongeren (waaronder meer dan de
helft meisjes) starten bij Saskia in Staphorst en dat is een gouden
greep: Saskia draagt een gestipt mutsje en volledig Staphorster
dracht. Ze heeft een stapeltje extra mutsjes zodat ieder de
verfstippen kan voelen. Direct worden de mutsjes opgezet (ja, ook
door de jongens) en een kostelijke serie smartphone-foto's is snel
gemaakt. Ik doe er een paar keer aan mee zodat je hier ook een paar
foto's kunt zien.
Buiten de deel met potstal vinden we
achter de stolpboerderij de nieuwe vijzel waarmee de werking van de
watermolen wordt gedemonstreerd. Veel jongens zijn sterk en krijgen
al snel een flinke plens water naar boven.
Via de Stolpboerderij met de
gruppenstal en de enorme binnenhooiberg, bereiken we het molenpunt en
de brug van Ouderkerk a/d Amstel. Ook hier natuurlijk een enorme
groepsfoto, al is het maar omdat ieder bruidspaar hier de favoriete
plaatjes schiet.
In de bakkerij snuiven we de heerlijke
geuren op die alle jonge harten sneller doen kloppen. Veel foto's van
de takkenoven en van veel details in de vitrines.
In de wasserij kunnen zowel de jongens
als de meisjes even aan het werk in de schrob-kamer en later laten
zowaar twee jongens zich verleiden tot de twee kniezitbakjes bij de
spoelbak. Nadat ze door hebben hoe je daar moet spoelen, flitsen alle
smartphones weer om deze helden te vereeuwigen.
In de smederij smeedt Patrick een
spijker/nagel voor de groep en een van de meisjes is overdonderd en
dolblij met het eindproduct dat ze cadeau krijgt.
Met de tram rijden we een stukje naar
Hoogmade en na de verwondering lopen we door naar Sarah die op Varik
de maaltijd aan het bereiden is. Veel belangstelling voor het fornuis
en op de deel voor de hondenkarn.
Via Giethoorn en de paltrokmolen lopen
we naar de picknickloods waar alle groepen samen lunchen. Met moeite
kan de groep nog even wachten met fietsen op het plein en met varen
via het pontje.
Ik ben er van overtuigd dat deze
jongeren in hun verdere leven het Openluchtmuseum nooit meer zullen
vergeten en hopelijk keren ze ooit als gesettelde Medelanders met hun
gezinnen terug.
Wietze Landman, 28 september 2016.