Turkse vrouwen bezoeken het Turken pension in de Westerstraat

 Op deze rustige maandag mag ik een vrije rondleiding verzorgen. Al bijna had ik het opgegeven toen ik een collega tegenkwam met een groep gesluierde Turkse vrouwen. Ze vroeg me of ik deze groep de Amsterdamse Westerstraat zou willen laten zien. 

Na een algemeen verhaal over de geschiedenis van de Westerstraat en de pottenbakkersgang, gaan we binnen in het oude postkantoor dat veel herinneringen oproept, zoals de telefooncel, de postzegelautomaat en de loketten voor alle geld- en posthandelingen.

De hoofdprijs is echter voor het Turken pension dat een complete verrassing is voor deze groep vrouwen.

Ze weten dat veel van hun familieleden (mannen) in Nederland hebben gewerkt als gastarbeiders (rond 1974) en ze herkennen de emblemen en overalls van de Ford fabrieken waar ze werkten.

Het mooiste is wel dat ze alle gesprekken tussen de Turken kunnen verstaan en een van de vrouwen herkent plots een van hen als haar vader.

De dag kan niet meer stuk, en voor mij eindigt hiermee de laatste rondleiding van het zomerseizoen.

In november mogen we weer rondleiden met de sleutelbos langs de verder voor het publiek gesloten gebouwen.

Douane medewerkers bezoeken museum met rondleiding en diner

 Vandaag mocht ik een groep medewerkers rondleiden van de douane. 

Samen met collega's Mariet en Maria delen we de groep in drieën en met mijn groep start ik vanuit de Kasteelboerderij met de tram. We rijden naar de Brabantse buurt om daar de Dodendraad te bezoeken, maar eerst maken we kennis met het groene kruis gebouw en met de Tilburgse huisjes.

We maken indringend kennis met de gevolgen van de Dodendraad in de expo-ruimte naast het café van Budel. Ook de 1 miljoen vluchtelingen vanuit België naar ons land bij de start van de Eerste Wereldoorlog, zijn voor velen nog nieuwe geschiedenis.

Even wat luchtigers op het pad naar de drukkerij en naar de papiermolen, waar collega Petra op duidelijke wijze het verhaal achter deze papierfabriek weet over te brengen.

Via de standerdmolen en het urinoir bereiken we de Zaanse buurt waar collega Connie ons laat kennismaken met het zware leven op Marken voordat de Afsluitdijk er kwam.

In de reparatiewerf van Marken zien we dat er soms toch ook nieuw gebouwd wordt: in dit geval een Staverse Jol.

Alle deelnemers in mijn groep hebben een bon voor een ijsje in Venezia gekregen dus we nemen afscheid, en vrijwel direct is ieder verdwenen. Even later zie ik ze lopen met een heerlijk Italiaans ijsje.

Provinciale overheid bezoekt ons museum met spel en rondleiding

 Vandaag mag ik samen met Annet een groep medewerkers rondleiden van een provinciale overheids organisatie.

Een deel van de mensen maakt kennis met ons museum door middel van een spel met telefoons en QR codes.

De andere helft gaat in twee groepen mee met ons als rondleiders.

Met mijn groep start ik bij de touwslagerij waar helaas net een bordje staat dat er een korte pauze is.

Dan door de boerderij van Staphorst waar de beloofde boerin helaas niet aanwezig is. Toch geniet men van het interieur en op de deel van de potstal. De streekdracht moet wachten tot een volgend keer.

De Stolp boerderij is ook nu weer een verrassing met de gruppestal en de grote ingebouwde hooiberg van de familie Twuyver.

Na het molenpunt maken we een groepsfoto op de ophaalbrug van Ouderkerk waarna we uitgebreid de  koopmanswoning van Honig bezoeken, inclusief de fraaie achtertuin met goed uitzicht op de Zaan en op de standerdmolen uit Huizen.

In de bakkerij worden we verwend met een verhaal van de bakker over de takkenoven en over het proces van broodbakken daar.

In de scheepswerf is het erg vol. Toch is er gelukkig veel te zien en..... op Marken vinden we toch nog een bewoner in streekdracht.

In de wasserij kan ik uitgebreid het verhaal vertellen over het wasproces en over de geschiedenis van eigenaar Gehrels.

Via de weegbrug en loods van Goes bereiken we het fraaie urinoir en de standerdmolen uit Huizen.

We eindigen weer bij de Kasteelboerderij waar de collegaś wachten en vooral ook de lunch.