Geschiedenisstudenten verzorgen zelf rondleiding

 Vandaag mag ik een groep geschiedenisstudenten rondleiden van een bekende universiteit uit de regio. De studenten hebben zich in groepjes van 3 of 4 studenten voorbereid op het vertellen van een verhaal bij een van de door de opleiding gekozen objecten in ons museum. Een schitterende formule.

Alle presentatie worden in de Engelse taal gehouden vanwege de internationale groep.

Via een wandeling met de groep langs Kadoelen, de poldermolen en ons Chinese restaurant naast de bakker, komen we bij de tramremise waar de eerste groep hun presentatie houdt.

Dan moet ik me als rondleider echt inhouden om me niet in de mooie verhalen te mengen met wat ik soms denk beter te weten.

Na een lange wandeling komen we bij de dodendraad, waar drie studenten een prima verhaal houden, soms in een voor mij moeilijk te volgen Engels dialect van een geboren Engelse vrouw.

Bij de Tilburgse huisjes vertellen 4 studenten een verhaal. Elke student heeft 1 huisje voorbereid. Opvallend hoeveel ze hierover weten te vertellen. Hierna moeten we de rondleiding wat versnellen om niet hopeloos uit het tijdschema te lopen/

We zakken af richting entree en gaan bij de boerderij van Kadoelen naar binnen waar wederom drie studenten hun verhaal houden op de deel, tussen boerenkarren en een rosmolen.

We sluiten af in de Westerstraat waar de enigszins verkleumde groep graag binnen gaat in het café van Tante Stien dat door de wintervoorbereidingen vol staat met vreemde banken. Voor studenten geen probleem: het is net een bruin café in een studentenkamer nu.  De groep van drie houdt een prima verhaal over de Westerstraat en we lopen na afloop nog even de pottenbakkersgang in.

We nemen afscheid van elkaar, waarna de studenten zelf nog een middag door het museum kunnen zwerven. Mooi dat er  zoveel enthousiaste geschiedenisstudenten bijkomen. Dat geeft hoop voor onze toekomst, en voor het bewaren van wat is geweest.

Turkse vrouwen bezoeken het Turken pension in de Westerstraat

 Op deze rustige maandag mag ik een vrije rondleiding verzorgen. Al bijna had ik het opgegeven toen ik een collega tegenkwam met een groep gesluierde Turkse vrouwen. Ze vroeg me of ik deze groep de Amsterdamse Westerstraat zou willen laten zien. 

Na een algemeen verhaal over de geschiedenis van de Westerstraat en de pottenbakkersgang, gaan we binnen in het oude postkantoor dat veel herinneringen oproept, zoals de telefooncel, de postzegelautomaat en de loketten voor alle geld- en posthandelingen.

De hoofdprijs is echter voor het Turken pension dat een complete verrassing is voor deze groep vrouwen.

Ze weten dat veel van hun familieleden (mannen) in Nederland hebben gewerkt als gastarbeiders (rond 1974) en ze herkennen de emblemen en overalls van de Ford fabrieken waar ze werkten.

Het mooiste is wel dat ze alle gesprekken tussen de Turken kunnen verstaan en een van de vrouwen herkent plots een van hen als haar vader.

De dag kan niet meer stuk, en voor mij eindigt hiermee de laatste rondleiding van het zomerseizoen.

In november mogen we weer rondleiden met de sleutelbos langs de verder voor het publiek gesloten gebouwen.

Douane medewerkers bezoeken museum met rondleiding en diner

 Vandaag mocht ik een groep medewerkers rondleiden van de douane. 

Samen met collega's Mariet en Maria delen we de groep in drieën en met mijn groep start ik vanuit de Kasteelboerderij met de tram. We rijden naar de Brabantse buurt om daar de Dodendraad te bezoeken, maar eerst maken we kennis met het groene kruis gebouw en met de Tilburgse huisjes.

We maken indringend kennis met de gevolgen van de Dodendraad in de expo-ruimte naast het café van Budel. Ook de 1 miljoen vluchtelingen vanuit België naar ons land bij de start van de Eerste Wereldoorlog, zijn voor velen nog nieuwe geschiedenis.

Even wat luchtigers op het pad naar de drukkerij en naar de papiermolen, waar collega Petra op duidelijke wijze het verhaal achter deze papierfabriek weet over te brengen.

Via de standerdmolen en het urinoir bereiken we de Zaanse buurt waar collega Connie ons laat kennismaken met het zware leven op Marken voordat de Afsluitdijk er kwam.

In de reparatiewerf van Marken zien we dat er soms toch ook nieuw gebouwd wordt: in dit geval een Staverse Jol.

Alle deelnemers in mijn groep hebben een bon voor een ijsje in Venezia gekregen dus we nemen afscheid, en vrijwel direct is ieder verdwenen. Even later zie ik ze lopen met een heerlijk Italiaans ijsje.

Provinciale overheid bezoekt ons museum met spel en rondleiding

 Vandaag mag ik samen met Annet een groep medewerkers rondleiden van een provinciale overheids organisatie.

Een deel van de mensen maakt kennis met ons museum door middel van een spel met telefoons en QR codes.

De andere helft gaat in twee groepen mee met ons als rondleiders.

Met mijn groep start ik bij de touwslagerij waar helaas net een bordje staat dat er een korte pauze is.

Dan door de boerderij van Staphorst waar de beloofde boerin helaas niet aanwezig is. Toch geniet men van het interieur en op de deel van de potstal. De streekdracht moet wachten tot een volgend keer.

De Stolp boerderij is ook nu weer een verrassing met de gruppestal en de grote ingebouwde hooiberg van de familie Twuyver.

Na het molenpunt maken we een groepsfoto op de ophaalbrug van Ouderkerk waarna we uitgebreid de  koopmanswoning van Honig bezoeken, inclusief de fraaie achtertuin met goed uitzicht op de Zaan en op de standerdmolen uit Huizen.

In de bakkerij worden we verwend met een verhaal van de bakker over de takkenoven en over het proces van broodbakken daar.

In de scheepswerf is het erg vol. Toch is er gelukkig veel te zien en..... op Marken vinden we toch nog een bewoner in streekdracht.

In de wasserij kan ik uitgebreid het verhaal vertellen over het wasproces en over de geschiedenis van eigenaar Gehrels.

Via de weegbrug en loods van Goes bereiken we het fraaie urinoir en de standerdmolen uit Huizen.

We eindigen weer bij de Kasteelboerderij waar de collegaś wachten en vooral ook de lunch.

Groep ouderen met rolstoelen bezoekt museum met de PlusBus

 Regelmatig kunnen ouderen uit een zorginstelling of vanuit een zorgvereniging, ons museum bezoeken met de MuseumPlusBus, gesponsord door de BankGiroLoterij.

De groep is al in drieën gedeeld door de reisleider, duidelijk te zien aan een rode, een groene of een witte sticker.

Met mijn witte groep start ik met een intro bij het blauw loshoes van Harreveld, waarna we via Staphorst in de stolpboerderij van Twuyver terecht komen. Ondanks rolstoelen en rollators sprint de groep behoorlijk door waardoor ze de stolp alweer uit zijn aan de andere kant voordat ik mijn verhaal goed en wel heb verteld.

Op het molenpunt is er even rust voor de poldermolen en de paltrokmolen, waarna we vervolgen via de ophaalbrug van Ouderkerk. Even stilstaan bij de koopmanswoning van Honig (we kunnen helaas niet naar binnen met deze groep) en dan naar de bakkerij waar we allemaal naar binnen gaan via de rolstoelbrug.

We laten de geuren achter ons en gaan naar de wasserij waar de bakken gereinigd worden (de banden liggen eruit) zodat we wat moeten stoeien met de overgebleven ruimte. Het verhaal van Gehrels en de wijze van wassen en bleken in die tijd spreekt altijd aan, evenals de fraai geconstrueerde rosmolen.

Vanuit de wasserij lopen we via de ambachtenbuurt (weverij en smid helaas met pauze) naar de tramremise en de VGL loods. Tramcollega Bert heeft nauwelijks de tijd om zijn verhaal te doen als we met gezwinde spoed naar de Kasteelboerderij moeten wandelen voor de lunch.

Een prachtige rondleiding met een groep erg fitte en geïnteresseerde ouderen.

Op woensdag 4 oktober 2023 doe ik wederom een PlusBus rondleiding, ditmaal met ouderen uit een dorpje vlakbij Nijmegen.

Wandelgroep bezoekt NOM met rondleiding

 Vandaag mag ik 11 vrouwen rondleiden van een wandelgroep uit de regio Arnhem.

We starten bij Harreveld. Familie van een van de dames heeft jaren gewoond in deze boerderij, dat maakt het bijzonder. De anderen weten echter nog niet veel van deze boerderij dus wat meer uitleg komt goed uit.

We steken hierna over naar de rosoliemolen waar Ben duidelijk laat zien hoe hier uit lijnzaad (de zaden uit de vlasbollen van Harreveld) olie wordt gewonnen en vooral ook de belangrijke lijnzaadkoeken voor het vee; deze waren hard nodig in de winter. Wel even de oren goed dicht houden.

In Vierhouten laat Hermien ons zien wanneer je welke muts draagt. De dagelijkse dracht is eigenlijk alleen een zwart werkmutsje maar zondags naar de kerk komen de mutsen van dure mooie stoffen aan bod, waarin ook nog eens vele plooien zitten die je na het wassen niet zelf kon behandelen.  Ook de verplichte anderhalf jaar rouwdracht na het overlijden van een eerstegraads familielid, komt aan de orde.

Op de deel hangt tabak tot ieders verbazing. Ja ook hier werd deze verbouwd, al was de grond arm.

In Varik is de honden-tredmolen een grote verrassing, en verder de kookkunsten van Veronique die hier helemaal in haar element lijkt.

Aan de bosrand vertel ik over het vakantiehuisje van Warnsveld met haar verleden als doorstroomplek voor onderduikers. De doorzonwoningen wekken ronduit verbazing bij deze groep vrouwen: ja die staan ook op Presikhaaf, wat moeten die hier nou in het museum. Het kost me enige moeite om het verhaal van deze nagebouwde Wijchense huizen duidelijk te vertellen, inclusief de verbrede reminiscentie-woning. 

De boerderij van Hoogmade valt als vanouds in goede aarde. Verplaatst vanwege de HSL lijn, en bekend uit de verhalen rond Cees van Leeuwen die toen staatssecretaris was vanuit de LPF.

Vis de houten loopbrug bereiken we de paltrokmolen; ook al weer mooi en in bezit geweest van de grootouders van een van de dames. Zo komen ook de VOC-schepen en de houten huizen van de Zaanstreek in beeld als grootverbruikers van hout.

Bij de grote ophaalbrug uit Ouderkerk gaat de groep even op de groepsfoto, net als de vele bruidsparen die hier wekelijks hun plaatjes schieten.

Het koopmanshuis van Honig met de enorme luxe, de overtuin en de fraaie tuin aan het water maakt de mensen weer even stil. Ja ook toen al zo'n rijke eetsalon waar je je nog steeds miljonair in kunt voelen.

We besluiten in de wasserij waar duidelijk wordt dat er hard gewerkt moest worden om de was schoon en droog en gebleekt en gestreken te krijgen. En uitsluitend te betalen door de rijken uit Amsterdam en Haarlem, en de zorginstituten uiteraard.

De dames bedanken me uitbundig; het was een heerlijke rondleiding.

Accountants houden vergaderdag in Loods Goes

 Vandaag zijn 145 accountants bijeen in Loods Goes in het Openluchtmuseum om te vergaderen, maar ook om te ontspannen, te dineren en het museum te verkennen met een rondleider.

Gezien de grootte van de groep zijn 7 groepen gevormd die elk met een eigen rondleider door het museum trekken. Al snel melden zich 20 accountants bij mijn groep met de letter E.

We starten bij de VGL-loods en de tramremise waar het oorlogsverhaal rond de Arnhemse trams niet kan ontbreken.

In de smederij ontmoeten we Patrick die laat zien hoe je een spijker smeedt (vroeger tot wel 15 spijkers per dag); niet te verwarren met draadnagels die fabrieksmatig uit een metalen draad worden gemaakt.

In de scheepswerf maakt Henk van H ons duidelijk hoe we hier een Staverse Jol bouwen, zonder bouwtekeningen, puur op intuitie en ervaring. 

Meesterbakker Martin vertelt vol verve het verhaal van de takkenoven en hoe daar bierdesembrood in wordt gebakken. Wegens de hitte wordt de takkenoven even niet aangestoken.

We bezoeken de koopmanswoning van de familie Honig, rijk geworden met oliehoudende zaden.

Op de ophaalbrug maken we een groepsfoto van deze verder vrij diffuse groep accountants die overal in het land wonen en werken.

Na de stolpboerderij met het rijke verleden van de familie Twuyver en de ingebouwde hooiberg met bedsteden, lopen we snel naar de wasserij want de anderhalf uur is snel voorbij.

In de wasserij kan ik goed mijn verhaal kwijt over de rosmolen, de wastobbes met stampers die via een krukas worden aangedreven, en vooral over het leven van de wasvrouwen die hier de was deden van rijke mensen en organisaties. Als de was schoon is en zo nodig de laatste vlekken eruit geborsteld zijn met groene zeep, gaat alles met een kruiwagen naar de bleek. Dan terug naar binnen in de spoelbak waar de wasvrouwen op hun knieën in een kistje met stro zitten. 

Vanuit de wasserij bereiken we snel de loods van Goes waar direct aansluitend de volgende spreker alle aandacht vraagt voor het eigen vak.  Pas later kan er weer gedronken en gedineerd worden.

Het is duidelijk dat men de rondleiding erg gewaardeerd heeft.

Virtuele rondleiding met verzorgingshuis uit Bloemendaal

 Vele verzorgingshuizen in Nederland mogen blij zijn met het initiatief van de stichting VindiQ om virtuele rondleidingen mogelijk te maken in ons Openluchtmuseum.

Vandaag staat Emma aan de knoppen van de live-stream apparatuur waarmee mijn rondleiding direct wordt uitgezonden in het verzorgingshuis in Bloemendaal.

We starten met een intro voor Staphorst, waar we (ondanks wat technische aanloopproblemen met de internetverbinding) eerst de gekleurde buitenkant en daarna de schilderachtige binnenkant bewonderen.

Gelukkig  komen er volop vragen over de tegeltjes en over de kachel, en al snel komt de boerin in streekdracht aanlopen om ons te vertellen over haar bijzondere kleding, tegenwoordig van Trevira stof, en over haar hoofdkapje met stipwerk.

Via de deel met potstal en de stolpboerderij met gruppenstal, komen we via de ophaalbrug bij de koopmanswoning van Honig. We bewonderen de verbouw van groenten langs de zijden van de overtuin.

Uiteindelijk komen we bij de wasserij van Overveen (vlakbij Overveen immers) waar we leren hoe met hulp van een rosmolen de stampers in de wasbakken werden aangedreven. Wasvrouw Micha laat op een actieve beeldende manier zien hoe je de was vervolgens stuk voor stuk voor het raam hield om laatste vlekken op te sporen. Met groene zeep en borstels verwijderde men hier de vlekken.

Via de standerdmolen en de laan langs de vijver snellen we naar het entreeplein waar Rien en Margret al wachten voor de volgende VindiQ rondleiding voor een ander verzorgingshuis.

"Mijn" verzorgingshuis uit Bloemendaal nodigt me van harte uit om een keer koffie te komen drinken, zo mogelijk samen met Emma.  Lijkt me een prima deal.

Gepensioneerden hebben een verzorgde dag in ons museum

Vandaag bezoekt een groep van 100 gepensioneerde belasting ambtenaren ons museum voor een verzorgde dag met rondleiding.

Na koffie met gebak in de Kasteelboerderij gaan we met 5 rondleiders, met ieder een groep van 20 mannen en vrouwen, op stap in het museum voor een algemene hoogtepunten rondleiding.

Opvallend is dat niemand slecht ter been is, geen rollators, rolstoelen of scootmobiels. Het is kennelijk heerlijk gezond oud worden in dienst van onze Rijks Belastingen.

Met mijn groep (waaronder contactpersoon de heer Jack G.) begin ik bij de paltrokmolen en het verhaal over onze Gouden Eeuw waar veel hout nodig was voor VOC-schepen en voor huizen (zoals in de Zaanse Buurt). Het is windstil dus alle molens staan helaas stil vandaag. Via het mooie laantje langs de vijver met uitzicht op de reparatiewerf van Marken en de terp met Marker huisje, komen we bij de poldermolen. Vanwege de hitte (30 graden vandaag) lopen we door naar de schaduw van de bomen bij de stolp boerderij. 

Na mijn verhaal over de stolp van de familie Twuyver, en over de ophaalbrug uit Ouderkerk (alleen vrouwen met een baby op de arm mogen zonder tol naar de overkant), komen we bij het Koopmanshuis van Honig met de fraaie overtuin. 

De geuren van de bakkerij trekken ons naar binnen en de bakker vertelt over het bakken in de takkenoven (vandaag niet vanwege de hitte). In onze groep zit een echte bakkerszoon van de oude stempel dus ook hij vertelt zijn verhaal.

Op de scheepswerf geeft Bram een toelichting op de bouw van een houten schip in deze reparatiewerf. Ook wordt duidelijk dat de botter buiten niet voor visvangst was maar meer voor pakketvervoer. Ook is hier goed te zien hoe je met mankracht een schip de scheepshelling op kunt trekken.

Bij de wasserij uit Overveen laat collega Alexandra ons zien hoe je de witte was op de bleek nat moet houden met de hoospaan die water oppakt uit de sloot. De was ligt daar dus niet te drogen.

Binnen mag ik mijn verhaal vertellen over het wasproces in deze rosmolen aangedreven wasserij. Vol verwondering wordt hier de techniek bekeken van tandwielen en krukkenas die uiteindelijk de stampers in de wastobbes aandrijven.

Na een bezoek aan onze wevers, komen we in de smederij waar Patrick ons laat zien hoe je een ouderwetse spijker smeedt. Heerlijk die geur hier, ondanks de buitenhitte.

In de tramremise kan ik even mijn verhaal kwijt over de verwoesting van het trambedrijf plus remise in september 1944 tijdens de slag om Arnhem. Fraaie fotobeelden illustreren dit.

De magen beginnen te rammelen dus via de schapenstal van Texel bereiken we de Kasteelboerderij waar de lunch wacht.

Vanmiddag hebben de gepensioneerden nog ruim de tijd voor andere gedeelten van ons museumpark.

Pemberton caravan ontvangt hoog bezoek

Vandaag mag ik een rondleiding lopen met de laatste eigenaren van de Pemberton caravan die in ons museum staat, en wel op haar nieuwe standplaats naast het Rietveld huisje.

We starten bij de radmakerij waar Harm ons haarfijn uitlegt hoe je van verschillende houtsoorten een rad kunt maken, waar overigens wel 80 manuren in gaan zitten. 

In de rosoliemolen maken we kennis met het persen van lijnzaadolie uit de keiharde zaadjes uit de knoppen van de vlasplant . Even de oren dicht tijdens het laten vallen van de heipalen en dan heb je ook wat: lijnzaadolie en grote veekoeken van het restmateriaal.

In de Molukse barak lopen we langs de geschiedenis van de Molukkers in ons land, vlak nadat zij Indonesië hebben moeten verlaten na de overdracht in 1949. Sarah legt ons precies uit welk Indisch gerecht zij vandaag gaat koken; voor proeven is het nog te vroeg.

In Varik ontmoeten we Veronique die ook al aan het koken is en een heerlijk soep aan het voorbereiden is; ook hier is het voor proeven nog te vroeg.

Maar dan komen we toch in de Bosrand bij het doel van deze rondleiding: de Pemberton caravan waar  Ron en Karin van der Werf van 1988 tot 2013 hebben gewoond met de kinderen in hun vakantieweken. Het is een heerlijk weerzien en beiden praten honderduit over alles wat nog steeds is zoals het bij hen ook al was: zelfs de medailles van de Veluwe-fietstochten hangen er nog.

Ron en Karin en hun meegebrachte vrienden maken uiteraard flink wat foto's en ik heb meer van hen geleerd dan zij van mij.

Ron en Karin voor hun oude caravan

Hierna lopen we ook even door de vakantiewoning uit Warnsveld met haar bewogen oorlogsgeschiedenis.

Ook de doorzonwoningen en de komende reminiscentiewoning kunnen we van de buitenkant bezichtigen.

Via de nieuwe loopbrug bereiken we de tram waarmee deze mooie groep mensen een rondje maakt naar de Brabantse buurt. Ik stap uit bij de halte Entree na handen schudden en bedankjes over en weer. Het was een ouderwets sfeervolle en informatieve vrije rondleiding vandaag waar we allemaal een goed gevoel aan hebben overgehouden. We zullen ze nog vaak terugzien rond de caravan, vermoed ik.

Als au-pair naar Nederland en dus naar het NOM

 Veel Nederlandse jonge vrouwen gaan na de schooltijd een tijdje als au-pair werken in het buitenland. Omgekeerd gebeurt ook: vandaag hebben we een groep van ongeveer 50 bezoekers die als au-pair in Nederland werken. En logisch dat ze dan ook ons Openluchtmuseum bezoeken.

Met Anneke en Ruud verdelen we de au-pairs in groepjes van 15.  Ik mag op stap met een groep jonge vrouwen (plus 1 man) uit Thailand, China en Colombia. We spreken Engels met elkaar.

foto: Connie den Haan

Na een korte kennismaking voor Staphorst, bewonderen we de boerderij uit Staphorst waar helaas geen bezetting is in streekdracht. Toch is er veel te zien, zoals bedsteden, brood op de plank, muurschilderingen met bloemen, etc.  Op de deel wordt duidelijk dat de potstal de koeien veel vrijheid geeft.

In de stolp boerderij vergelijken we dat met de gruppe-stal waar koeien de hele winter met de neus tegen de muur staan, en waar de boer meer vrijheid heeft (grup kan dagelijks worden gereinigd).

De schitterende ingebouwde hooiberg met "verwarmde" bedsteden maakt je wel even stil.

Op het molenpunt wordt duidelijk dat het lastig is de verschillende molentypen van elkaar te onderscheiden, dus ik mag een beetje schoolmeester spelen. 

Op de ophaalbrug gaat de hele groep op de foto, waar de vrijwillige maker helaas enkele telefoontjes laat vallen. Het lijkt goed af te lopen.

In de koopmanswoning vergelijken we de rijkdom van Twuyver (stolp) met die van Honig, de handelaar in oliehoudende zaden.

Het Chinees restaurant wekt minder interesse dan ik had verwacht van deze groep.

Maar in de bakkerij gaat onze meesterbakker helemaal los met vers gebakken suikerbroden en maisbrood. Wat een mooie theatrale man is hij toch.

In de wasserij kan ik naast Wilma het mooie verhaal kwijt over Gehrels en het wasproces. Veel bewondering ook voor de aandrijving met rosmolen.

Via de smederij bereiken we de remise waar we op de tram stappen naar de Brabantse buurt. 

Bij de dodendraad waagt een van de au-pairs zich door het houten raam dat de hoogspanning moet tegenhouden. Gelukkig overleeft ze dit, maar aan de andere kant staat Hans Rietberg als Belgische douanier die haar onmiddellijk "arresteert" wegens smokkel.

Ik loop uit de tijd dus via de drukkerij en de papiermolen snellen we ons naar de poffertjeskraam waar de andere groepen al staan te wachten.  Met een luid gejuich wordt ik bedankt en nemen we afscheid.

Het was weer een van de mooiere rondleidingen. En na mijn oogoperatie is gelukkig ook de energie weer terug voor langere wandelingen.

Samen met Con en haar voddenkar loop ik terug naar het entreeplein.

200 inburgeraars bezoek ons museum en worden door 10 rondleiders rondgeleid

Na een ernstige oogoperatie begin juni ben ik al een maand voorzichtig in verband met zeer lage oogdruk. 

Op 18 juli wordt ik opnieuw behandeld maar zo lang zonder rondleidingen dat wil ik niet en dus....

 

Onder leiding van onze collega Rien verdelen we de bezoekers in 10 groepen.

Het gaat om inburgeraars uit o.a. Turkije, India, Malaysia en Iran. Kennis van de Nederlandse taal is op A2 niveau.

Graag start ik dan in de rosoliemolen, waar Noes ons in prima eenvoudige bewoordingen uitlegt hoe lijnzaad tot olie en veekoeken wordt geperst, waarbij de stampende molen de rest vertelt. Hierna bezoeken we het loshoes van Harreveld en de boerderij van Staphorst met op de deel de potstal.  

Achter Staphorst genieten we van John W als touwslager waarbij een van de dames haar eigen touw draait en dat vervolgens ook mee mag nemen; ze is door het dolle. Wat een schitterende presentatie is dit toch.

In de stolp genieten we van de koe-boxen met gruppestal en van de enorme ingebouwde hooiberg. Via de goejekamer verlaten we de stolp en maken we een groepsfoto op de ophaalbrug uit Ouderkerk. Het wordt drukker met andere groepen inburgeraars maar al sluipend bereiken we Martin de meesterbakker die goed uitlegt hoe bierborstelbrood wordt gebakken in de takkenoven (zonder alcohol). Speciaal voor ons wordt de takkenoven aangestoken. Vele fototelefoontjes flitsen.

Via de friteskraam waar straks geluncht zal worden, komen we bij de wasserij die helaas niet bezet is. Ik vertel het verhaal van Gehrels en van de was van rijke mensen en tehuizen die hier tweemaal per jaar hun was laten doen. 

Dan is de tijd echt om en vertrek ik voor een welverdiende lunch naar onze kantine: alle broodjes zijn al op maar er is gelukkig nog een pasta-salade.

Later meer.

Inburgeren via het Nederlands Openluchtmuseum

 Vandaag mogen we met drie rondleiders (ook Maarten en Zeffie) een groep inburgeraars rondleiden dioe al Nederlands spreken op B2 niveau en dat is best behoorlijk. De groep is al van tevoren in drie groepen gesplitst.

Met mijn groep start ik in Staphorst dat helaas niet bezet is met een presentator. Toch is er veel te zien en te ervaren. Tot mijn verbazing kent de hele groep de uitdrukking "brood op de plank".  Nu weten ze dus ook waar die vandaan komt.

De potstal vergelijk ik met de gruppenstal in de stolp boerderij en zo kom ik via de rijkdom van Twuyver op de topjaren van Nederland in de 17e en 18de eeuw. Via het molenpunt en de ophaalbrug bereiken we de rijkdom van het koopmanshuis van de familie Honig, nadat we eerst een paar mooie groepsfoto's maken.

Om het museum ook te kunnen ruiken bezoeken we even onze bakkerij en de mooie takkenoven daar.

Op Marken vertelt Connie ons over de bijzonderheden van de streekdracht (in Marken zonder sieraden).

We lopen naar de wasserij van Overveen waar met verbazing wordt rondgekeken en geluisterd naar het verhaal van de heer Gehrels. Helaas geen bezetting hier maar wel draaiende stampkuipen. Met mijn stemvolume geen probleem om het wasproces goed te kunnen verbeelden.

In de smederij laat Mark ons zien hoe je een platte klamp smeedt uit een rond stuk ijzer.

Na een kort verhaal bij VGL en remise vertrekken we met de tram naar het entreeplein waar de rondleiding eindigt. Zelden zie ik zo'n gelukkige dankbare groep. Ik word er verlegen van.

Een bruiloft tijdens het wandelparkseizoen

 2 maart is nog midden in de winter, maar ons museumpark is weer open als wandelpark na de volledige wintersluiting van januari tot 18 februari.

Vandaag zijn twee mooie mensen getrouwd en dat vieren ze in ons museumpark met familie. De trouwtram is afgehuurd en ik mag als rondleider mee om het bruidspaar en de fotograaf te begeleiden naar de mooiste plaatsen om een bruidsreportage te maken.  Ons museum is de ideale plek voor dit werk. Ik haal de familie op bij de kasteelboerderij na de lunch.

Met de GETA76 als bruidstram maken we eerst enkele slagen heen en weer tussen kasteelboerderij en de ambachtenwerkplaats, en de andere kant op naar het kerkje en weer terug,

In het Zeeuwse kerkje worden mooie opnamen gemaakt vanuit veel hoeken; het is een ervaren bruiloftsfotograaf, dat is duidelijk.

Verder een serie fotoś in de remise (op verzoek) en in de Zaanse buurt en bij de ophaalbrug uit Ouderkerk.

Na anderhalf uur zit mijn taak erop en gaat de familie lekker wat drinken.  

Een mooie en dankbare rondleidersklus waarbij ik ditmaal weinig hoefde te vertellen.

Bijeenkomst met oud-rondleiders

 Een prima idee van Gerard B om een aantal oud-rondleiders van de afgelopen 5 jaren uit te nodigen voor een koffie bijeenkomst in het Canon Café. 

Zoals te verwachten halen we vele oude verhalen op en komen vooral de nieuwe aanwinsten en de te verwachten vernieuwingen in het museum aan de orde.  

Gelukkig gaat het met de gezondheid van de meeste aanwezigen prima.

Wellicht voor herhaling vatbaar, al zie ik dit niet echt vaak gebeuren.

Na een dik uur gaan we uit elkaar en we hopen elkaar in het nieuwe zomerseizoen weer in goede gezondheid terug te zien.

Basisschool groep 7 en 8 rondleiding en ijsbaan

 Vandaag mag ik twee groepen van dezelfde basisschool achter elkaar rondleiden. In het andere uur kunnen de leerlingen dan in twee groepen schaatsen op de museum ijsbaan. 

De eerste groep treft Harm de radmaker al klaar voor een interessant verhaal. Hoe zet je een houten rad in elkaar en hoe krijg je die stalen band er dan later omheen. Harm is een boeiend verteller, ook voor de jeugd.

Met de tram maken we een driekwart ronde tot aan de remise. De conductrice vertelt onderweg haar verhaal aan deze schoolgroep 8.

Van de remise lopen we naar de smederij waar Hans net zijn vuur gaat opsteken vanwege enorme vertraging in de files bij Zevenaar.  We beloven later terug te komen.

Op weg naar de scheepswerf valt mijn plan in duigen als de leerlingen de draaiende draaimolen zien. Ze rennen het Zaanse Plein op en vermaken zich prima in de draaimolen, bij het ballen gooien en uiteraard bij de Kop van Jut waar competitie niet uit kan blijven.

Daarna mag deze groep een uur gaan schaatsen.

De groep 7 gaat na het schaatsen met me mee, nadat we eerst een groepsfoto op het ijs maken met de totale groep leerlingen van groepen 7 en 8.  Ook mijn kleinzoon Pepijn is een van de leerlingen.

Met groep 7 stap ik direct in de tram, ook weer met een driekwart ronden tot aan de remise.

Ditmaal lopen we de remise in waar de juist uitgestapte trambestuurder (koffiepauze) met de leerlingen onder de Haagse 274 tram kruipt en een uitgebreid boeiend verhaal afsteekt.

Hans is inmiddels volledig voorbereid in de smederij en laat zien hoe je van een ijzeren staaf een prachtig haardijzer kunt maken waarbij hij ook toont hoe je de mooie draaiing in het ijzer kunt maken.

Ditmaal komen we wel in de reparatiewerf van Marken uit waar de leerlingen geboeid zijn door het verhaal over het bouwen van een grote sloep.

Hierna mogen zij ook los op de wintermarkt en vooral de draaimolen en de Kop van Jut zijn weer favoriet.

Net na twaalven zijn alle leerlingen terug in het entreegebouw waar de auto-ouders wachten om hen weer naar school te brengen.

Een echt mooie morgen was dit voor de jongeren en ook voor mij.