zondag 16 december 2012

Spannende tocht in het donker

Op deze zeer drukke zondag, waarop naast een speciale wolvendag van Natuurmonumenten ook nog een grote verzekeraar voor erg veel bezoekers zorg draagt, zijn we met drie rondleiders voorbereid op een wat grotere stroom liefhebbers voor de tocht in het donker.

Mijn schoonzuster Marijke Z doet de voorbereidingronde samen met Hillie vdW; hierbij  moeten allerlei atributen worden klaargezet en worden lichtjes en vuurtjes ontstoken. Daarna kunnen de deelnemers van start die in het Zeeuwse kerkje zijn ingedeeld in drie groepen.



Ik mag met de eerste groep vertrekken, een groepje met veel kinderen, en al direct bij de overgang van het klinker-zandpad naar de kasseien, kijken ons twee wolven-ogen aan vanuit het bos. Na mijn verhaal over de wolven in Limburg rond 1890 wordt het echt spannend want we moeten de bewoners van boerderijen in de buurt gaan waarschuwen voor de aanwezigheid van een of meer wolven.
Bij de boerderij van Zeijen ontdekken we dat de kippenren nog open staat en bij de plaggenhut struikelen we over een turfstapel waar we even aan voelen en ruiken om te ontdekken wat turf eigenlijk is.
Uiteindelijk durven ook alle kinderen even de plaggenhut van binnen te bekijken, alhoewel het er donker en vochtig is.
Bij het arbeidershuisje van Damwoude (van Feenstra met hun 11 kinderen) onderzoeken we het hûske dat buiten staat en dat dient als toilet. Even denken we met elkaar aan onze luxe WC's thuis.
Via een wankel houten bruggetje van wiebelige planken bereiken we hand-in-hand de overkant bij Beerta. Helaas zijn er geen sterren aan de hemel maar wel horen we steeds een uiltje dat waarschijnlijk in de spanten van de grote deel huist. We bekijken de kippen die achter een gesloten deur heerlijk zitten te slapen, en via de donkere gang lopen we naar de keuken waar we in de bedstee controleren of de meid al slaapt.
We ontdekken niemand dus leggen we een briefje op tafel om de bewoners te waarschuwen tegen de wolf.
Na deze spannende tocht door de grote boerderij bereiken we een zanderig paadje langs de akker waar we allemaal een handje wit zand toevoegen aan het heldere loopvlak. We horen dat er regelmatig wolvensporen gezien zijn in dit lichte zand. Via dit zanderige pad bereiken we weer het kasseienpad en in de verte schemert licht van het kerkje. In het bos is weer goed een uiltje te horen maar geen huilende wolven.
Aan het einde van deze donkere tocht (geloof me, dit vergeten kinderen niet snel) krijgen alle kids een kaarsje met een kaartje dat hen herinnert aan deze moedige tocht.

Als ik terug ben staat alweer een enthousiaste familie op me te wachten met twee leergierige superactieve zoons die beiden een van de lantaarns voor me dragen. Ook met hen maak ik een ronde door de duisternis en met veel plezier ontfutselen de jongens me het geheim van de uil die we in de verte dachten te horen. Wel melden ze nog even dat de tocht door de donkere boerderij van Beerta erg spannend was. Rondlopen in een stikdonkere keuken en een beetje voelen wat je denkt te zien. Ja daar wordt je stil van.


donderdag 13 december 2012

Uitje van Juridische Zaken

Vandaag is het een gure ijskoude dag, en toch is het mooi weer. Ideaal voor een rondleiding als je een beetje dik winterproof gekleed bent.
De juridische medewerkers van een verzekeringsbedrijf zijn wel bestand tegen een buitenwandeling in de kou, maar gezien de kleding toch niet al te lang achter elkaar. Daar is meteen mijn uitdaging.

De tram weigert ons mee te nemen omdat ze te vol zitten, dus via Harreveld bereiken we de beschutting van de rosoliemolen, waar Hans v Z op indringende wijze de geschiedenis en werking van dit technisch wonder uit de doeken doet. Blij verrast met deze interessante start, kom we bij Fiona in Vierhouten waar we leren wanneer welke mutjes gedragen worden. Dan is er de tram en met de verwarming hoog komt mijn uitleg goed binnen. In de remise maken we kennis met de verschillende trams, de geschiedenis en met de redenen waarom het museum een tramlijn heeft aangelegd.  In de Van Gend en Loos loods is (met dit kleinere groepje) genoeg ruimte om allemaal even een ritje in de postkoets te maken. Met de rest van de groep maken we kennis met de achtergronden van de overdracht van de Tielse loods naar het museum.

Hans laat in de smederij de groep zien hoe je vrij snel een flesopener kunt smeden, en de mandenvlechter toont zijn kunnen met een hangmandje.
In de bakkerij wordt duidelijk hoe je brood bakt op een takkenoven. Het is er warm en het ruikt er vooral erg lekker.  Ik neem afscheid van de groep onder veel dankzeggingen.

Rondleiders Openluchtmuseum in 2008

maandag 3 december 2012

Hulporganisatie in kou en sneeuw

Vandaag zijn meer dan 150 mensen van een hulporganisatie in het museum voor een bedrijfsdag. Met acht rondleiders mogen we deze groep in clubjes van pakweg 20 man rondleiden door het vers besneeuwde museumpark, terwijl het natte sneeuw regent.

Stevige natte sneeuw op 3 december 2012 (foto WL)

Met een enthousiaste groep hulpverleners start ik in de rosoliemolen waar Hans v Z de scepter zwaait, en hij heeft er veel zin in. Een koe die de voorraad lijnzaadkoeken weet te bereiken is ten dode opgeschreven want  zij zal geen maat houden en daar kunnen al die koeiemagen niet tegen.

Aan de overkant vertelt Vlien in Harreveld over de verwerking van vlas. Eerst door de rekel en dan over de hekel halen. De man zit dan achter het weefgetouw, aldus Vlien.

Ingrid is ook al zo gemotiveerd en in Vierhouten boeit ze zowel vrouwen als mannen met het verhaal over de mutsen en de kleding. En het is er lekker warm met dat haardvuur.

Met de tram rijden we naar de tramremise en Van Gend en Loos, vanwaar we lopen naar de pauzeplaats in de picnicloods. Voor ieder is er warme chocolade, die helaas is geplaatst voor het beeldscherm met het wolvenverhaal. Leendert had me nog zo op het hart gedrukt om daar met deze hulpverleners naar toe te gaan. Helaas lukt het met de vele zich warmende groepen tegelijk niet om daar iets zinnigs te vertellen.

Met mijn groep loop ik naar smid Hans die op bijna cabaretteske manier zijn vakmanschap laat zien bij het smeden van een flesopener (pretwipper genoemd). De groep geniet.

Bij de bakker is het heerlijk warm en geurig. De bakker is er niet vandaag dus de oven staat open en goed is dan te zien hoe met takkenbossen de oven heet gestookt wordt. Een toevallig toppertje.

Via de ophaalbrug bereiken we Het Paard van Marken waar de lunch de waterkoude mag verdrijven.

Ik voel en zie en hoor dat men het erg naar de zin heeft gehad. Een mooi moment voor een rondleider.




Rondleiders Openluchtmuseum in 2006

woensdag 28 november 2012

Visie van de directeur

Vandaag de maandelijkse rondleidersvergadering waarbij de nieuwe directievoorzitter Jaap de Jong aanwezig is om de visie van de directie op de toekomst van het NOM uit de doeken te doen.
Nadat De Jong zich uitgebreid heeft voorgesteld en zijn waardering heeft uitgesproken voor de werkzaamheden van de rondleiders, geeft hij ons een goed inzicht in de nieuwe projecten die ons te wachten staan. Ook de financiële gevolgen van te maken keuzen komen ruim aan bod. We zitten midden in een cultuur-omslag in het museum maar het kan even duren voordat we dat voelen.
Het is duidelijk dat De Jong zijn opdracht vanuit de Raad van Toezicht serieus en vol energie heeft opgepakt. We gaan nog veel van hem horen voordat hij (als interimmer) na enkele jaren het museum weer aan de eigen mensen over laat.

Piet Bot verwent ons met het tweede deel van zijn verhaal over techniek in het museum. Naast vele kleinere technische vernuftigheden, komen ditmaal alle molens uitgebreid aan bod. Een goed verhaal. De betreffende presentatie met begeleidende teksten is te vinden in onze digitale omgeving.

Willy en Cor nemen afscheid als rondleiders. Willy geeft een snel-lezing over de bijzondere Indische lekkernijen die ze heeft meegenomen, en Cor verwent ons met stevige petits-fours. Met een kop koffie is dit een luxe pauze geworden.

In december sluiten we het jaar af, en zijn we actief met vele tochten in het donker.

zondag 28 oktober 2012

een huwelijksjubileum met veel familie

Met collega's Peter C en Carel H mag ik vandaag een jubilerende familie rondleiden. Omdat het jubileum-echtpaar zelf heeft aangegeven naar welke locaties we de gasten bij voorkeur moeten leiden, spreken we goed af wie waar begint.
Zo ga ik starten in de wasserij/blekerij, maar niet nadat ik de groep eerst door de Stolp leidt met haar magnifiek gebouwde binnenhooiberg. Via het koopmanshuis komen we dan in de wasserij waar Connie een boeiend verhaal vertelt, en vooral ook laat zien hoe vroeger het personeel het wasproces uitvoerde. Op haar knieeen toont ze ons het zware werk bij de spoelbak, en buiten laat ze met de hoosspaan zien hoe je de was op de bleek nat moest houden.
Via de weegbrug, het urinoir en het Rietveldhuisje komen we bij de papiermolen waar Rolf een goed verhaal houdt over de fabricage van papier uit verknipte lompen katoen. Buiten bekijken we de werking van de watermolen, waarna we verder lopen naar de drukkerij. Helaas is de drukker druk met een paar kinderen die hun zetsel mogen afdrukken, en is die ruimte ook wat krap voor de groep van 20 mensen.

We wandelen de Brabantse buurt in waar we bij de Tilburgse huisjes afscheid van elkaar nemen.

De laatste rondleiding van het zomerseizoen 2012 zit er weer op. De familie blijft nog in het park feesten tot vanavond 2300 uur.




Vrouwen  rondleiders lichting 2003

donderdag 25 oktober 2012

Met de vakbond door het museum

Vanuit het hele land zijn leden van een vakbond uitgenodigd om een bijeenkomst bij te wonen in het Openluchtmuseum, waaraan ook een lunch en een rondleiding zijn verbonden.

Met vijf rondleiders delen we de groep in brokken, waarbij wordt afgesproken dat Gérard en ik de ongeveer 20 rollatorgangers zullen meevoeren.

Als de drie groepen zonder hulpmiddelen op pad zijn gegaan, blijkt dat er slechts twee rollators meelopen. Gelukkig voegen zich nog enkelen bij ons, zodat G en ik samen een groepje van 6 mensen rondleiden.

Als we starten bij de poldermolen en de stolpboerderij, blijkt al snel hoe interessant het is om elkaar als rondleiders aan te vullen. Wel passen we een basisverdeling toe: ik de Stolp en daarna G de Zaanse Koopmanshuizen. Dan doe ik weer de wasserij/blekerij (de wasvrouw heeft het te druk met bladeren harken, wat ik kan billijken). De weverij in Bedum vertelt haar eigen verhaal met haar enthousiaste medewerkers, en buiten vertelt G over de bouw van deze ambachtshuisjes. Ook aan Hans de smid hoeven we niet veel toe te voegen, en stoelenmatter Henk Meijer probeert ons warm te maken voor een unieke Tsaar Peterstoel die hij in de aanbieding heeft.

Omdat Eef (Evert) van de scheepswerf al sinds 1966 vrijwilliger is bij de vakbond, heeft hij meegeluncht met de groep, en hij mag ons op de scheepswerf het verhaal vertellen van het originele gereedschap. Veel gereedschap heeft Eef zelf gemaakt. Hij is een timmerman uit het goede hout.

We nemen afscheid van de groep, en samen met G drink ik nog een koffie op het zonnige entreeplein.  Edwin Sluijter komt er bij en vertelt ons zijn visie op opbouw en onderhoud van het museum.





Mannen rondleiders lichting 2003

maandag 24 september 2012

Techniek in het museum

Vandaag vergaderen we met een grote groep rondleiders waarbij zowel alle nieuwe geslaagden alsook een aantal vertrekkende collega's aanwezig zijn. De inhoud van de vergadering is als vanouds terug te vinden in de agenda en in het komende verslag; niet iets voor op een weblog. Wel staan alle verslagen bij BiDoc op de voor ons allen toegankelijke PC: de digitale omgeving voor de rondleiders.



Na de pauze vertelt collega Piet Blok ons op boeiende en zeer terzake kundige wijze over de technieken die in het museum te zien zijn, zoals: aandrijving van karntonnen met rosmolen of hondetredmolen, de kunst van het radmaken, de constructie van boerenkarren en de breedte van heerwegen en andere karrensporen. Om twaalf uur moet Piet helaas stoppen omdat we ons aan de geplande tijd willen houden. Het tweede deel van deze presentatie krijgen we in november te zien. De fraaie Powerpoint-presentatie komt in onze digitale omgeving.

woensdag 19 september 2012

Afscheid van een geridderde rondleidster

Vandaag ontvangt Lies Simon ons (de rondleiders van het NOM)  in het informatiecentrum van Park Sonsbeek. Ze heeft ons uitgenodigd vanwege haar afscheid als museum-rondleidster dat ze niet ongemerkt voorbij wil laten gaan. Een heel mooi initiatief vind ik dat.

Als ieder een plek voor fiets of auto heeft gevonden (lastig daar rond het Watermuseum) zitten we uiteindelijk met ongeveer 25 rondleiders om tafel. Lies stilt onze nieuwsgierigheid even met een vers gedrukte kaart van de Arnhemse bijzondere bomen, maar daarna starten we snel met het actieve programma.
Lies voert ons (nu als Sonsbeek-rondleidster) langs de Jansbeek (of is het de Sonsbeek ?) naar de Tellegenbank en vertelt ons hoe dit fraaie park inclusief park Zijpendaal rond 1900 verworven kon worden door de Gemeente Arnhem. Een gedeelte werd door de directeur van de AKU gekocht en rond 1930 alsnog aan de Gemeente geschonken.
We nemen een kijkje in de in 2008 gerestaureerde ijskelder; een indrukwekkend bouwwerkje waarin veel goed doordacht vernuft is gestopt om een put vol ijsblokken tot 2 jaren koel te kunnen houden. Toen de ijsfabrieken ontstonden werden ijsblokken aan huis gebracht en werden de ijskelders overbodig.
Vervolgens bezoeken we de steile tuin van Sonsbeek met de plateaus (sawa's) die aan rijstvelden doen denken.
Na een kop koffie met een molenbroodje (mmm lekker) bezoeken we met een molenaarsvrouw de naastgelegen watermolen die (net als onze papiermolen) door van boven vallend water wordt aangedreven. Alles wordt in werking gesteld en we klimmen met elkaar naar de molenstenen en naar de draaiende houten raderen (vooral de lange mensen zoals Bea en ik moeten bukken om te voorkomen dat onze schedeldeksels worden afgeramd). De molenaar vertelt een goed verhaal over de vervaardiging van grofkoren, van bloem en van de restproducten (o.a. griesmeel).

Lies bedankt voor dit schitterende kijkje achter de schermen van Sonsbeek.

dinsdag 11 september 2012

Met een Japanse TV ploeg door het museum

Op deze donderdag in augustus mag ik Caroline (onze spreekbuis van het museum) vervangen in haar vakantie. Er komt een bekende TV-persoonlijkheid uit Japan naar ons museum die dagelijks in de huiskamers van 130 miljoen Japanners op TV verschijnt, begeleid door een Japanse tolk en haar man, een filmer met zeer geavanceerde apparatuur en een duidelijk zeer ervaren TV-regisseur die precies weet wat hij wil.
Het is de bedoeling een duidelijke en interessante korte film te maken van de bekende TV-dame die ook een goed (en voor Japanners aantrekkelijk) beeld geeft van ons internationaal vermaarde Openluchtmuseum.



Satoko, Wietze en Riki


Bij de hartelijke wederzijdse begroeting al buiten het entreegebouw (ik was al met een bolderkar bij de parkeerplaats i.v.m. apparatuur en statieven), wordt onze Bennie aan het draaiorgeltje aan alle kanten gefilmd uiteraard met de bekende Satoko. De TV-ster blijkt een aardige prima toegankelijke vrouw, en ja, wel mooi natuurlijk.

Na het filmen van begroetingstaferelen op het entreeplein, reizen we met de tram naar Herberg de Hanekamp waar de groep kennis maakt met echte Hollandse pannenkoeken. De TV-camera kruipt bijna in de pannenkoek als daar stroop op wordt gekringeld. Prachtig ook om te zien dat Japanners altijd hun eten delen en ook hier van elkaars pannenkoeken stukken uitwisselen.

Er is maar even tijd voor de zuivelfabriek Freya waar de regisseur voornamelijk geïnteresseerd is in het fraaie loopwerk van de draaiende wielen en banden. De werkende stoommachine komt er bekaaid af.

Precies om 1400 uur komt een bruidspaar aan met de tram bij het kerkje en dat wilde het TV-team persé filmen. Het duurt drie trams voor er een bruidspaar uitstapt maar dan gaan alle remmen los en worden zowel bruidspaar als de omgeving van het kerkje uitgebreid gefilmd. Voor mij verrassend is dat zowel de regisseur alsook  TV-ster Satoko graag willen dat ik naast haar loop in allerlei scenes waarbij we dan over het museum praten en soms over haar en mijn leven.  Omdat het Japanse TV is worden echter in de meeste scènes de beide Japans sprekende dames (ster en tolk) samen wandelend gefilmd. Vaak heb ik dan voorafgaand in het Engels of Nederlands met de tolk gesproken over de ervaringen die men met de Japanse kijkers wil delen.

Joop komt op het afgesproken tijdstip aanrijden met een prachtige boerenrijtuig met twee ingespannen paarden. Satoko, de tolk en ik mogen instappen en we paraderen over het grote pad naar de Zaanse Buurt terwijl we aan alle kanten worden gefilmd.

Vanaf het Zaanse Plein lopen we naar Staphorst over de brug van Ouderkerk. Tot mijn  enorme vreugde is Rolf er juist in geslaagd om zowel de paltrokmolen als de poldermolen aan het draaien te krijgen zodat de filmcamera's even overuren draaien op deze plek.

In Staphorst heeft Riki de dag van haar leven als Satoko en de regisseur aandringen op het aankleden van onze TV-ster in dezelfde kleding als die Riki draagt. De Japanners overtuigen me met de de uitspraak dat dit de absolute topper op de Japanse TV zal zijn.  Men neemt zeer uitgebreid de tijd om zowel binnen als buiten veel te filmen. En dan word ik toch wat verlegen als Satoko ook met haar privé toestel een foto van ons beiden laat maken. Uiteindelijk stuurt ze me die vanuit een Brussels hotel alvast op zodat ik die hier in dit bericht kan plaatsen.

Nadat we terug zijn op het entreeplein komt de regisseur nog met een uitbreiding van het programma: hij wil ook nog aan de voet staan van de Delftse stellingmolen. Ook daar een paar mooie shots en via de wasserij lopen we naar het Zaanse Plein. Mijn pogingen om nog even de wasserij in te gaan worden door de regisseur geblokkeerd. Hij wil persé nu naar de souvernirs-winkel van Zus en Jet.

In Zus&Jet worden de meest vreemde souvenirs gefilmd. Ik kan  en wil dat niet tegenhouden: dit is wat men de Japanse TV-kijkers wil laten zien.  Er wordt ingezoomd op borstels zonder steel en op oude potten pannetjes en schildjes. Ik laat het maar even over me heen gaan. Wie weet wat een bijzondere film dit gaat opleveren.

In de entreehal nemen we afscheid alsof we inmiddels goed vrienden zijn en de heerlijke ervaringen van deze bijzondere dag denderen nog lang na in mijn hoofd.
Nu maar afwachten of we er spoedig een film van te zien zullen krijgen.


Begeleider, Satoko, Riki, tolk Ruriko Aoki en Wietze

vrijdag 24 augustus 2012

Zomeruitstap 2012 naar Burgers Zoo

Op 24 augustus is het tijd voor de jaarlijkse uitstap voor de rondleiders. Ditmaal bezoeken we onze buren Burgers Zoo waar we allen vrij toegang hebben op vertoon van onze museum-pas.

introductie

Na koffie met gebak in het Safari Meeting Centre houdt een dame (coordinator rondleidingen, geloof ik) een inleidend verhaal over wat we kunnen verwachten. We mogen ook een kijkje nemen achter de schermen van het enorme Ocean-project. We verdelen we de groep over drie IVN-rondleiders van BurgerZoo.  Ik sluit me aan bij Niki die met haar zachte stem lastig te verstaan is in het bezoekers-gedeelte van de Ocean.  Ook Lies Cloosterman (juist geslaagd voor de rondleiderscurus van het NOM) is een van de gidsen hier, wat haar direct een behoorlijk grote groep mensen oplevert.

Niki doet haar verhaal bij de eerste bassins van Ocean

Met Niki wandelen we door de Ocean waarbij duidelijk wordt dat het roestige oude schip tussen de haaien volledig van kunststof is om verspreiding van metalen te voorkomen.  Voor het groeien van koraal is een bijzonder schoon en specifiek watermilieu nodig; prachtig om te zien dat dat hier lukt.

Burgers Ocean van bovenaf gezien (achter de schermen)

Dan komen we achter de schermen van de Ocean: je valt van de ene verbazing in de andere, als je ziet hoeveel techniek en water- en voedselbehandeling hier achter zit. Iedere week wordt een enorme baal zout aan het water toegevoegd. Onze vraag waar al dat zout blijft na een week, kost even wat moeite: het blijkt dat vissen dat zout omzetten in afvalproducten; daarom dus steeds weer nieuw zout.

Na de rondleiding volgt een prima buffet-lunch in het Safari Centre.

Door de oogziekte van Jan (gelukkig zijn  Jan en Eveline er beide) kon geen speurtocht gerealiseerd worden. We gaan zelfstandig een paar uur door de dierentuin. Lies Cloosterman blijkt bereid een grote groep mee te nemen naar de Rimba en ze geeft daar nogmaals een uitgebreide rondleiding voor haar collega's. Perfect.

Na een glas fris met loempia-hapjes op het Bush-terras, gaan we uit elkaar. Een prima uitstap. Veel dank aan de organisatoren (Jan, Eveline, Helmig en Marianne te Bokkel)




vrijdag 29 juni 2012

Inburgeren vanuit China, Somalië of Pakistan

Vandaag mag ik samen met leerling-rondleider Niek een groep inburgeraars, ofwel mensen met Nederlands als tweede taal, rondleiden om hen aan de Nederlandse cultuur te laten ruiken.
We starten in Staphorst waar nog iets terug te vinden is van streekdracht, en ook de cultuur van het venstervrijen. Op de deel even kennismaken met de potstal voordat we het verschil bekijken met de gruppestal in de Stolp. Met name de Chinees kent goed de gevaren van hooibroei en is ook verder erg geinteresseerd.
Voor de ophaalbrug van Oudekerk vertel ik wat over de paltrok en de vijzelmolen. Dan verder met de 17de eeuw en de rijke kooplieden, in het Koopmanshuis en de siertuin.
De Chinees raakt volledig in vervoering als we het Chinese restaurantje binnenstappen. De hele groep is overweldigd door de heerlijke geuren in onze bakkerij. De bakker besluit in onze aanwezigheid het vuur in de takkenoven te ontsteken. Mooi om mee te maken.
De wasserij doet het goed bij zowel de mannen als de vrouwen. Helaas is de wasvrouw er niet dus ik mag zelf het verhaal houden en op mijn knieën in het spoelbakje gaan zitten.
In de smederij laat Alfons (?) in voor ieder begrijpelijke taal zien hoe je een spijker smeedt. Zelfs de vrouwen hangen aan zijn lippen.  Vervolgens even door de tramremise voor een stukje geschiedenis van de Arnhemse tram en de tram in het museum.


Tot slot toch nog de wevers in de ambachtsbuurt die eerder een pauze hadden maar nu volledig beschikbaar zijn voor met name de erg geinteresseerde Somalische vrouwen.

Bij de picknickplaats tegenover de loods van Goes laat ik samen met Niek de groep weer los. Ik weet dat ik de gesluierde vrouwen geen hand moet geven maar ze bedanken me met een gemeende stralende glimlach die me doet denken aan de sprookjes van duizend-en-een-nacht. De mannen nemen afscheid met een ferme handdruk en dankwoorden.

Met Niek loop ik terug naar het Entreegebouw en we evalueren samen de rondleiding. Het is wel duidelijk dat Niek weer veel heeft geleerd van met name de leefwijze in de kleinere objecten waar de rondleiders-cursus zich niet echt op richt. En ik heb zowel van de groep als van de evaluatie met Niek weer veel opgestoken.  Een leven lang leren, zo kun je het leven van een museumrondleider wel samenvatten, wat mij betreft.

dinsdag 26 juni 2012

Zeven zware rolstoelen van zorgvereniging

Soms komt een zorgvereniging of -instelling met een groep bezoekers waarvan de helft in een rolstoel zit en de andere helft meekomt als begeleider. Ook dan kan in het Openluchtmuseum een heel goede rondleiding gegeven worden. Helmig en ik verdelen de groep in tweeën zodat we elk zeven rolstoelen hebben met zeven begeleiders. Met mij loopt Ada mee als aspirant rondleider.
Helmig kan direct van start en Ada en ik starten bij het loshoes van Harreveld omdat nog enkele groepsleden ontbreken. Zij kunnen dan eenvoudig aanhaken zodra ze teruggevonden zijn. Ada gaat direct goed van start en legt de ins en outs uit van het blauwe loshoes en hoe daar werd geleefd. Eerst buiten maar al weldra ook binnen als alle rolstoelers gevonden zijn.
We rollen naar de overkant waar de olieslager zijn verhaal vertelt en aan de groep laat voelen en zien hoe dat vroeger ging met dat olieslaan. Hij weet zich tussen de harde slagen van de heiblokken goed verstaanbaar te houden.
Via Vragender (Vierhouten lukt niet met zoveel zware electrische rolstoelen) rollen we naar Varik waar boerin Katrien laat zien en ruiken hoe er in de Betuwe werd gekookt rond 1900.
De HSL boerderij van Hoogmade biedt wat meer gemak voor de rolstoelen (men kan er doorheen rijden) en ook op de deel is genoeg ruimte voor het verhaal van Cees van Leeuwen en het verhaal van het Openluchtmuseum (waarom een moderne woonboerderij).
Via de paltrokmolen (als aanjager van onze welvaart in de 17de eeuw) komen we in het Paard van Marken waar een lekkere hap wacht.

Een lastige maar toch prima rondleiding. Na een korte evaluatie met Ada besluiten we beide de museumdag.

zaterdag 2 juni 2012

Technisch bedrijf viert groots feest

Vandaag buldert al om 10.00u de disco over de Grote Weide waar een enorme tent is opgezet voor de 1500 medewerkers van een technisch bedrijf dat hier een sportief bedrijfsfeest houdt voor medewerkers en gezinsleden.
Een van de aktiviteiten betreft een rondleiding met gids en Carel H en ik nemen de eerst groep van 10.15u voor onze rekening al is er wat vertraging door de overigens prima openingstoespraak van de directeur.

Met een grote groep van 30 mensen loop ik via Harreveld en de rosoliemolen (goed verhaal van Hans van Z) naar Vierhouten waar we net in passen en een prima verhaal aanhoren over kleding en gebruik van mutsen. Via Varik en Hoogmade bereiken we de paltrolmolen en vandaaruit wandelen we terug naar de Grote Weide waar de deelnemers een volgende aktiviteit kunnen kiezen.

dinsdag 15 mei 2012

Een rondleiding in de Friese taal

Als Friestalige kom ik regelmatig bij bijeenkomsten van Friezen in onze regio. Een Friese studiegroep wil graag eens naar het Openluchtmuseum en geeft aan dan graag met mij een rondleiding mee te maken langs Friese gebouwen en leefgewoonten. Zo gezegd zo gedaan.
Op deze dinsdag in mei is er eerst de rondleidersvergadering en daarna de try-out voor de rondleidingen achter-de-schermen zodat ik me nog flink moet haasten om deze enthousiaste groep op tijd mee nemen naar onze Friese museumprovincie.



Met de tram rijden we naar de Freya stoomzuivelfabriek: een mooie kennismaking met het gehele park. Buiten de fabriek is de historie van de oude Anema al mooi, maar binnen is men vol verwondering over deze vrijwel geheel intacte kaasfabriek. Het proces loopt hand-in-hand met de geschiedenis van de mensen die er werkten en vooral de mannen blijven lang hangen bij stoommachine en buiten bij de hoog opgestelde vaten voor wei-afval dat als diervoeder terug ging naar de boeren. Ik leer er zelf ook weer veel van.

Via de windwatermolen uit Gorredijk komen we in het huisje van Damwoude met de bewogen geschiedenis die in het museum werd herhaald met de tijdelijke bewoning door een gezin uit Haarlem met 7 kinderen.  Veel mensen weten dit nog goed van de TV uitzendingen.

Dan naar de Friese topper: de boerderij uit Midlum waarvan enkelen de oorspronkelijke plek goed kennen. Binnen maken we kennis met de werving die plaatsvond voor emigratie naar Canada. Ook de boerderij zelf roept veel herinneringen op in de groep.

Als ik de groep achterlaat op de weg naar Beerta (men is niet te beroerd ook even in Groningen te gaan kijken) wordt ik beloond met een fles goede Franse wijn en veel dankwoorden in het Fries. Ik denk dat ik net zoveel van de Friese taal heb bijgeleerd, als zij van het museum.

Na deze rondleiding doe ik nog een korte rondleiding met vrienden Ad en Siets (die indertijd de overkomst van de loods uit Tiel hebben mogelijk gemaakt) en ik constateer dat mijn museumwerkdag intussen gewoon van 's morgens 9 tot 's avonds 6 loopt. Enfin, een mooier werkgever heb ik nooit meegemaakt.

zondag 6 mei 2012

Achter de schermen van het museum

Vandaag mag ik 12 bezoekers rondleiden achter de schermen. Zij komen in dit jubileumjaar dan eens op plaatsen die normaliter voor het publiek gesloten zijn.
Allereerst neem ik ze mee naar de tentoonstelling Kleur Bekennen waar duidelijk wordt dat schemerlicht en klimaatbeheersing nodig zijn om de collectie te beschermen tegen verval. We zoomen in op enkele opgerolde schorten uit Staphorst die de verbinding vormen naar het bibliotheek en documentatiecentrum (BiDoc).
Na mijn uitleg over het ontstaan van de kledingcollecties en dat we als museum graag het levende leven laten zien dat daarbij hoort, lopen we naar BiDoc waar documentatie te zien is (ook uit AdLib) betreffende de Staphorster schorten en schorten uit Axel in Zeeland. Er liggen boeken waarvan de inhoud via BiDoc en via onze conservatoren tot stand is gekomen, en ik licht toe dat we 30.000 banden in bewaring hebben.
Ook de bezoekers mogen na het maken van een afspraak gebruik maken van BidDoc.

We lopen via de verkleedruimtes naar de receptie en de beveiliging en dan door naar de kantine voor een kop koffie of thee. Daar vertel ik over de museumorganisatie, over het gebouw en over de briefing die hier iedere morgen wordt gehouden. Men is verbaasd over zoveel personeel  (250 betaald en 450 vrijwillig).

We lopen naar het HollandRama waar Diederick ons inweidt in de geheimen achter deze enorme machine. Dit wordt door de bezoekers wel als hoogtepunt ervaren van de ADS rondleiding.

Met de tram bereiken we de remise waar Huub van Keulen ons op zeer boeiend wijze vertelt over de historie van het Arnhemse en het museumtrambedrijf. We bezoeken de werkplaats waar we de werking van een enorm  wielstel van een Rotterdamse tram kunnen bewonderen: de wielbanden moeten vervangen worden en we weten nu wat dat is en hoe dat werkt. Vervolgens neemt Huub ons mee in de Geta76 en vertelt ons over de werking van het bestuurderswiel waarmee de tram harder en zachter kan rijden maar ook kan remmen.
Enkele bezoekers mogen zelf even proberen hoe dat voelt en hoe dat werkt.

We besluiten deze bijzondere tocht op de zolder van het Chinees restaurant waar in de oorlog Dr. Nieveen een apotheekje hield boven een ziekenzaal. De medische opschriften van Nieveen zijn nog altijd te lezen op het dakbeschot. Met enkele foto's  kan ik het verhaal van de tijdelijke bewoning van het museum door evacuees toelichten. Er is zelf een kind geboren tijdens die evacuatietijd met de voorletters N.O.M.  Maar ook werd helaas  verzetsstrijder Zwiers (die tussen de bewoners woonde) doodgeschoten door de Duitse bezetter.

Na veel  dankbetuigingen van mijn groep besluiten we de rondleiding. Met had deze rondleiding voor geen goud willen missen, en ik ook niet.

donderdag 26 april 2012

Schoonheid en gezondheid

Soms zijn bedrijven in mooie kleine units georganiseerd die overal in Nederland kunnen zitten, dicht bij de klanten. Dan organiseer je zo nu en dan een netwerkdag voor de persoonlijke ontmoeting en afstemming en dat kan prima in ons Openluchtmuseum.
Zo ook dit bedrijf dat zich met schoonheid en gezondheid bezighoudt. De medewerkers worden in drie groepen verdeeld die met tussenpozen van een uur vertrekken voor een rondleiding. Ik mag de laatste groep begeleiden. Gelukkig zijn al mijn presentatie-collega's bereid er ook in de laatste minuten voor 1700 uur nog volledig voor te gaan.  Na de paltrokmolen en de vijzelmolen bezoeken we de het Zaanse Koopmanshuis, het Chinese restaurant en de wasserij. Via de ambachtsbuurt, waar we het smeden van een spijker meemaken met een boeiende uitleg van de smid, komen we in de VGL-loods (prima vertelling daar door authentieke VGL-collega) en bij de remise die helaas gesloten is. Met de tram reizen we naar de Westerstraat dat de slagroom op de taart levert van vanmiddag. Echt meezingen in het café lukt niet erg maar men is onder de indruk van het Turkenpension, de pottenbakkersgang en de voorgevel, met bijbehorende geschiedenis. Het regent inmiddels flink en ik ben blij dat ik de groep kan afleveren bij de naastgelegen Hoeferzaal waar volgens schema zal worden geborreld en gedineerd.
Wie schetst mijn verbazing dat dit verplaatst is naar de Kasteelboerderij. Helaas toch nog een stevig nat pak voor de meeste deelnemers want de tram is geen optie meer op dit late uur.
Gelukkig krijg ik van de meeste mensen nog een stevige hand en bedankje bij aflevering in het Paard van Marken.

dinsdag 24 april 2012

Museum Plus Bus

De MuseumPlusBus is een initiatief van 7 musea. Het werkt zo: groepen senioren uit verzorgingshuizen of met thuiszorg, gaan naar een of twee musea op één dag. Ze worden gastvrij ontvangen, krijgen koffie en een rondleiding en ze genieten naar hartelust. De bus haalt op, brengt, brengt terug. Minimaal 30, maximaal 45 personen. En gratis de rollators mee. Allemaal dankzij de BankGiro Loterij.



Vandaag zijn we met een groep van 40 mensen die we met 3 rondleiders delen. Hein en Hillie vinden dat ik de rollator-groep maar moet meenemen vandaag, en zo vertrek ik samen met aspirant-rondleidster Lies in een bonte stoet ouderen met rollators naar de rosoliemolen. Men komt uit Winterswijk dus Harreveld en Zieuwent  en radmakerij Woolt roepen veel herinneringen op. Enkelen hebben in een overeenkomstige boerderij in Harreveld gewoond. Ook de mutsjes in Vierhouten vallen in goede aarde.

In Staphorst houdt Ingrid een prima verhaal maar enkelen worden ongeduldig van de verhalen en willen meer zien van het museum. Helaas regent het maar met vereende krachten bereiken we toch de wasserij waar het droog is; helaas zijn ook hier geen zitplaatsen. Dan op naar de verwarmde tram die voor velen als een geschenk uit de hemel komt: eindelijk zitten en veel zien. Lies vertelt (als oud-bestuurster) een goed verhaal over remise en trambedrijf, en na een volle ronde tram valt de groep uit elkaar: men mag zelf een lunch-locatie kiezen dus na Hanekamp, Kasteelboerderij en Grote Weide zijn we de groep kwijt en kunnen we samen even lunchen in onze kantine. Nooit gedacht dat zo'n groep ouderen nog behoorlijk lastig kan zijn voor een rondleider.

maandag 23 april 2012

Internationaal technisch bedrijf

Een groot internationaal technisch bedrijf in compressors, wil graag een korte avondrondleiding alvorens aan de borrel en aan het diner te gaan. Aangezien het om bezoekers vanuit de gehele wereld gaat, doen we de rondleiding in het Engels, en lijkt de Westerstraat het ideale startpunt. En dat is een schot in de roos. De mannen (want dat zijn het) kijken graag even via ons museum in oud Amsterdam, al zit het meezingen in het café er niet in vandaag omdat men het Nederlands niet beheerst. Wel scoort het Turkenpension hoog (hoe zo slecht; in veel landen wordt nog zo gewoond en geslapen in ploegen).

woensdag 18 april 2012

Vervangende mantelzorgers

Mantelzorgers kunnen we allemaal zelf zijn als we regelmatig iemand helpen die aan huis gekluisterd is. Als we een keertje niet kunnen (vakantie etc) dan is er een stichting die een poosje vervangende mantelzorg levert. Als die stichting dan 50 jaar bestaat wordt het tijd voor een feestje in het Openluchtmuseum, uiteraard met een rondleiding. Met drie collega-rondleiders verdelen we de groep. Omdat ik ook mentor ben van de nieuwe rondleidersgroep gaat vandaag Lies weer een keer mee op stap. Na de rondleiding leveren we de jubilerende groep weer af bij de Kasteelboerderij voor buffet Scharwoude.

zondag 15 april 2012

Een vrije rondleiding samen met aspirant rondleider

Op deze frisse zondagmorgen mag ik de vrije rondleiding van 11.30 doen, samen met de aspirant rondleidster waarvan ik mentor ben. Aspirante Lies is echter een zeer ervaren rondleidster bij Burgers Zoo dus de kneepjes van het vak kent ze wel.  Vanwege de drukte starten we niet bij de feestlocatie Westerstraat maar bij Ton N in de Rosoliemolen. Op de voor hem zo karakteristieke wijze weet hij de groep direct te boeien met deze unieke molen waar lijnzaad wordt geplet, verhit, en geperst. Er zit zo vroeg nog geen zaad in de buulen maar de molen kan toch even stampen om zo de kenmerkende herrie te ervaren.
Na een korte stop voor Harreveld met het zo fraaie blauw en de uulegaten, lopen we naar Staphorst waar Ingrid ons verwent met allereerst de herkomst van de Staphorster schilderingen van Goldstein, en later ook nog met het stipwerk en haar kleding. Via de potstal met levend vee (5 soorten koeien !) komen we in de gruppenstal van de Stolp en in de indrukwekkende ingebouwde hooischuur.

Buiten even het verhaal van de hier zo mooi zichtbare molens, en dan door de Zaanse buurt naar de wasserij waar Con ons opwacht met het wasverhaal en een demo van het spoelen op de knieen, en het hozen met de hoosspaan. Na enkele kinderen willen de mannen toch ook wel even.

Via de weverijen en de smidse komen we bij de Tielse VGL-loods en de remise, waar ik afscheid neem van de groep na eerst nog wat tips voor de verdere dag.  Lies en ik krijgen een welgemeend bedankje van deze behoorlijk diverse groep die daarna ook in verschillende richtingen weer uiteen valt.

Met Reinier beluister ik nog even het Crescendo orkest uit Elden dat vanwege het mooie weer een enorme ruimte buiten de muziektent weet te vullen met vele muzikanten. We schatten in dat ze bij regen ook zeker niet  allemaal in deze fraaie koepel passen. Het klinkt goed. Tevreden laat ik het museum achter me voor vandaag.

zaterdag 31 maart 2012

Een 70-jarige met vrouw kinderen en kleinkinderen

Het zomerseizoen is net gestart. En dus melden zich ook weer familie-gezelschappen die een mijlpaal willen vieren in ons museum. In dit geval viert opa zijn 70ste verjaardag samen met zijn vrouw en vele kinderen en kleinkinderen. De opdracht om er een voor kinderen aantrekkelijke rondleiding van te maken, vergt even wat schakelwerk.
Ik haal ze op in de speeltuin, een prima locatie om te starten, maar door wat vertraging komt de familie in de speeltuin aan op het moment dat ik met ze op pad wil. Oei, even lastig voor de kinderen.
Via de Hindeloper stijlkamer (gesloten wegens verbouwing) komen we in de papiermolen waar Rolf een prima uitleg geeft die ook de kinderen direct boeit. Na de uitleg draait de molen en kijken we buiten hoe het werkt. Vervolgens kunnen de kids in de drukkerij hun zetdiploma halen; ze bedrukken het in de molen geschepte papier. In de bierbrouwerij proeven enkele ouderen even van het bier waarna we snel vertrekken naar de interessantere Tilburgse huisjes; kinderen zijn onder de indruk van het dode babietje en hoe het zo heeft kunnen komen. Het 70er jaren huisje roept vooral veel oohs en aahs op bij de ouderen.
In het Groene Kruis gebouw is voor allen wat te halen. Een prikje van de dokter is van alle leeftijden.

Met de tram vertrekken we naar de net geopende vlaaienbakkerij voor de kinderen maar helaas zijn we daar niet welkom; alle tijden zijn volledig volgeboekt voor die middag. Gelukkig is er het Zaanse Plein met de grote fietsen en de trapkarren. Ik laat de jubilerende familie hier achter om zelf de dag weer inhoud te geven.
Ben ik tevreden; mmmm, redelijk maar het kon beter.

dinsdag 27 maart 2012

Rondleiding achter de schermen, een tryout

Het Openluchtmuseum bestaat 100 jaar en als verrassing voor regelmatige bezoekers bestaat de mogelijkheid een kijkje achter de schermen te nemen. Men kan zich via internet aanmelden.

Vandaag mag ik een tryout-rondleiding verzorgen voor enkele collega-rondleiders en voor enkele direct betrokkenen uit de museum-organisatie.
We starten met pech want er wordt onderhoud gepleegd aan het HollandRama. De bedoeling is dat bezoekers kunnen kijken achter de machinerie en opbouw van deze enorme diorama-machine. Geen nood echter: Diederick en Merlijn van de Entree vertellen ons een boeiend verhaal over wat we zouden hebben kunnen zien als de machine vandaag toegankelijk was geweest.

We zakken af naar de tentoonstelling Kleur Bekennen waar we ons concentreren op een aantal opgerolde Staphorster schorten. Zo leg ik de verbinding met ons bezoek aan het BiDoc centrum in het administratiekantoor. Gelukkig doe ik een aantal dingen nog niet goed zodat Suzanne en Let en ook de collega-rondleiders alle gelegenheid hebben om me bij te sturen.

We lopen naar Bidoc (de bibliotheek  en het documentatiecentrum van het museum) waar duidelijk wordt hoe de betreffende Staphorster schorten gedocumenteerd zijn (wanneer, hoe en door wie werden ze gedragen).
Ook staan we stil bij de dossiervorming over de museumcollectie en de wijze waarop deze ook via PC ontsloten kan worden.
Ook het gebruik van dit centrum door de museummedewerkers voor vele onderzoeken wordt hier duidelijk.

In de kantine is er even tijd voor koffie en ik vertel wat over de museumorganisatie en de ontstaanshistorie.

Omdat de tram nog niet rijdt (het is nog laagseizoen) wandelen we naar de remise waar John een boeiend verhaal vertelt over het trambedrijf, inclusief een stuk traminstructie.

We besluiten in de zolderruimte boven de Chinees waar in de oorlog een apotheekje werd gehouden door arts van Nieveen voor de evacués van de stad Arnhem die tijdelijk in het museum mochten wonen. Op het dakbeschot is nog goed te lezen hoe de apotheek was ingedeeld. Met een aantal foto's van de evacuatie sluit ik de rondleiding af.  Bijzonder leerzaam.

woensdag 14 maart 2012

Mentor zijn van een reeds zeer ervaren rondleidster

Om de zoveel jaar wordt een nieuwe lichting rondleiders m/v opgeleid. De aspirant-rondleiders komen uit heel verschillende beroepen en achtergronden. Wel krijgt iedere aspirant enige tijd een ervaren rot als mentor om samen de fijne kneepjes van het vak te onderzoeken en te ervaren.
Mijn "leerling" is een reeds zeer ervaren rondleidster van buurman Burgers Zoo waarmee ik ook al een tijd heb samengewerkt in het trambedrijf van ons museum.  Dat maakt onze relatie veel meer gelijkwaardig waardoor ik van haar zeker zoveel kan leren als zij van mij.
Vandaag een boeiende dag samen door het laagseizoen-museumpark. Met een sleutelbos in de hand gaan we uitgebreid door Staphorst en door de Stolp boerderij en op haar verzoek gaan we extra in op de verschillende molens in het park. De Zaanse buurt blijft boeiend, ook voor mij, omdat mijn aspirant vragen stelt die het publiek vaak niet kan bedenken. De rijke koopman handelde in oliehoudende zaden, maar kwamen die uit de Oost of ook gewoon uit de Nederlandse vlasteelt ? Het antwoord moet ik nog even ergens gaan opzoeken.

De wasserij kunnen we alleen van de buitenkant bekijken en nu de vraag: hielp ook de zeep mee voor het bleekproces ?? Tsja maar even aan Con vragen ditmaal.

Via het vakantiehuisje van Rietveld en de Delftse molen bereiken we het tramcoordinatiecentrum waar we beide nog dierbare herinneringen aan hebben. Aan de koffie met Ton Jansen dus.

vrijdag 2 maart 2012

Verrassende geschiedenis van de wijkverpleging



Na de rondleidersvergadering, waarover ik hier geen inhoudelijke mededelingen wil doen, verrast mevrouw Drs. Nannie Wiegman (dir van het Florence Nightingale Instituut) ons met een boeiend verhaal met lichtbeelden over de geschiedenis van de wijkverpleging, met een link naar ons Groene Kruisgebouw (heel vreemd dat hier katholiek geklede wijkzusters werkten). Dit gebouwtje is indertijd mede met hulp van mevrouw Wiegman ingericht. Ze was duidelijk onder de indruk van een bezoek aan een pleegkind van zuster Antje die in 1898 buiten alle artsen om het werkmansverband presenteerde op een landelijke tentoonstelling en daar de hoofdprijs mee won. Het instituut ontving later het doosje met het ingezonden verband en de verkregen medailles van de 100-jarige pleegdochter. Enkele dagen na het bezoek van mevrouw Wiegman overleed de oude dame.

vrijdag 10 februari 2012

Geslaagde cursisten van een infrastructuur lasbedrijf

Mooi om je opleiding lassen af te sluiten in het fraaie winterse Openluchtmuseum. Deze 40 mensen mogen we met 3 rondleiders het museum laten zien. Met een groepje van 14 cursisten start ik met een tramrit naar de remise omdat het merendeel ons museum nog nooit heeft gezien. In de tram  vertel ik wat over de historie van het trambedrijf en waarom dit in het park is aangelegd. Buiten de remise kan ik mijn ei kwijt over een stukje Slag om Arnhem. Naar binnen kunnen we niet omdat deze mannen vanmiddag in de remise een bord gaan onthullen op de gerestaureerde Haagse 274-tram. Het bedrijf waar ze voor werken heeft het museum een flink sponsor-bedrag toegezegd. Een feestje dus in de middag.

foto Kees van Leeuwen

Wij lopen verder naar de VGL loods en via de ambachtsbuurt naar de hard werkende wevers die onderdelen maken voor de jubileumkostuums voor de entree, en ook werken aan de zeilen voor het VOC-schip de Batavia. Zo leer ik ook weer eens wat.

Via het Zaanse Plein bezoeken we nog het Koopmanshuis met zijn interessante historie, en via de indrukwekkende Stolp-boerderij, nemen we nog een kijkje in Giethoorn en in Staphorst (vee in de potstal is altijd indrukwekkend mooi in winter-laag). We sluiten af in de Rosoliemolen waar ook de andere twee groepen als laatste voor hebben gekozen.

In de Hoeferzaal gaat de feestdag voor de cursisten verder, terwijl ik met Bart nog even evalueer over deze sleutelrondleiding.

vrijdag 27 januari 2012

Bedrijfsrondleiding in winterlaag

Particuliere rondleidingen zijn er wat minder in het laagseizoen, maar bedrijven houden graag het hele jaar door bijeenkomsten met hun personeel in het Openluchtmuseum, en daar hoort vaak ook een rondleiding bij.

Met vier rondleiders delen we de grote groep van een beveiligingsbedrijf, en we spreken vantevoren af wie in welk deel van de toegestane gebouwen gaat starten. Met een sleutel kunnen we in de winter die gebouwen in omdat voor het publiek alles in de winter gesloten is (het museum is dan alleen als wandelpark toegankelijk).

Ik start met mijn  groep enthousiaste mannen (er werken maar weinig vrouwen in dit bedrijf) in Hoogmade, en men valt van de ene verbazing in de andere. En passant wordt natuurlijk even bekeken hoe de veiligheid van het gebouw geregeld is. Met name de overdracht van de boerderij door deze in stukken te zagen roept vragen en bewondering op.

Ook de Molukse barak roept veel herinneringen op, niet alleen aan de Molukkers maar ook aan ander gebruik van deze kampen voor en na de oorlog.

Na het TBS-huisje volgt Giethoorn en het steken van turf uit hoogveen en laagveen. Via de hoge brug van Bert Haanstra komen we terug bij de Kasteelboerderij waar de borrel wacht, maar eerst vertel ik nog graag het verhaal van de paltrokmolen, de vijzelmolen en de graanmolens uit Huizen en Delft die allevier van hieruit goed te zien zijn.

We nemen afscheid en ook van de andere rondleiders krijg ik positieve berichten over hun groep mannen.

dinsdag 10 januari 2012

Rondleiding als onderdeel van bedrijfsdag

Het nieuwe jaar starten met een presentatie en lekker eten voor al het personeel van dit re-integratiebedrijf, en dat dan afwisselen met een rondleiding door het museum.
Met 8 rondleiders staan we de groep van 130 man op te wachten na de plenaire sessie. Onze kapitein Hein heeft al een startsuggestie gedaan voor alle rondleiders zodat we elkaar niet meteen in de wielen rijden in hetzelfde museumpand.
Zo start ik met mijn groep enthousiaste mensen officieel in Harreveld maar ik loop eerste even de potstal van  Staphorst binnen waar we door de koeien worden ontvangen in een warme geur van mest.
Harreveld is helaas niet bezet dus ik vertel zelf het verhaal over de vlasteelt en de leefwijze van StroetJan en StroetJohanna.  De oversteek naar de rosoliemolen is dan logisch (lijnzaad uit de vlasbollen wordt geperst) en daar houdt Ton Nienhuis weer zijn spannende en ook humorvolle verhaal over deze indrukwekkende en volop werkende rosmolen met oliepers.
Marian laat in Vierhouten de leefwijze zien van boer en boerin en ook de achtergronden van het dragen van opknappersgoed en mutsjes.  Mijn groep begint er enorm van te genieten.
Via de deel en Vragender lopen we naar de Molukse barak waar we de groep van Helmig enigszins in de wielen rijden maar het komt goed.
Ook de boerderij van Hoogmade zorgt weer voor veel verbazing en verrukking, en via de paltrokmolen en het bijbehorende verhaal van onze rijkdom in de 17de eeuw, zijn we terug bij de borrel in de Kasteelboerderij. Na veel bedankjes voeg ik me op het entreeplein bij de andere rondleiders die klaar zijn met hun groep. Het blijkt ook voor mijn collega's een prima rondleiding te zijn geweest. Gerard denkt alweer na over een column in het Dagblad.