Na een ziekbed met ziekenhuisopname mag ik vandaag eindelijk weer een rondleiding verzorgen. En dat gaat erg goed, zo vinden de deelnemers aan het einde van de belevingstocht. Tot mijn verbazing is de rondleiding in het Engels waar dat niet vermeld was in het draaiboek. Gelukkig geen probleem.
In de entreehal wordt de grote groep in drie stukken gedeeld waarvan de groep met de rode linten met mijn rondleiding meegaat. De andere groepen gaan handboogschieten en beugelen.
De uitdaging van vandaag zit hem in de zware regenbuien die op gezette tijden voorbijkomen.
Na een korte intro bij Harreveld, lopen we Staphorst binnen dat helaas niet bemenst is (wel volgens de briefing). Na verwondering over de bedsteden en over de trieste geschiedenis van wandtekenaar Goldstein, worden we naar de Deel gedrukt door de groep van Mariet.
Na een stukje potstal geschiedenis, snellen we door de regen naar de gruppenstal in de Stolp. Hier is de verbazing over de ingebouwde hooiberg weer groot, zeker over de ingebouwde stenen bedsteden.
Hert molenpunt ligt gelukkig even in de zon waar we na een toelichting op de verschillen de molentypes een groepsfoto maken op de ophaalbrug van Ouderkerk.
Als het weer regent snellen we door naar Marken waar Connie ons gastvrij binnen ontvangt in haar fraaie streekdracht.
In de wasserij kan ik mijn eigen verhaal afsteken. Alles draait en hoewel er 2 man gepland staan is er niemand aanwezig.
Via de smederij bereiken we de remise met het verhaal over de verwoesting van het Arnhemse trambedrijf in de Slag om Arnhem.
Met de tram rijden we naar het entreeplein waar we in vlotte pas doorlopen naar het Jordaans café van Tante Stien. Enkelen kunnen prima meezingen met Tante Leen en Willy Alberti.
Het Turkenpension is de grote verrassing: een van de mensen in mijn groep blijkt Turks te zijn en zij kan eindelijk vertalen wat die mannen daar tegen elkaar zeggen als ze bij elkaar zitten in het pension. Ik zal het hier niet vertellen maar ik begrijp van haar dat het lijkt op willekeurig aan elkaar geplakte fragmenten zonder samenhang.
In het postkantoor nemen we afscheid en bedanken ze me voor de geweldige rondleiding. Altijd heerlijk om te horen dat ze echt blij zijn geworden van de rondleiding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten