woensdag 7 augustus 2024

Arabische inburgeraars genieten van een dag Openluchtmuseum

 Vandaag, 7 augustus 2024, mag ik samen met Rio Willem (rondleider in opleiding) een groep Arabische vrouwen rondleiden die verblijven in een COA in Oost-Nederland.

Gelukkig loopt tolk Thara met ons mee die Engels verstaat en dat kan vertalen in het Arabisch, dat haar moedertaal lijkt. Contact met de groep verloopt dus altijd via tolk Thara.

We starten bij Anton in Staphorst die ons vertelt over dit dorp waar nog regelmatig streekdracht wordt gedragen.  Anton laat drie stipwerk doeken zien: voor zware rouw, voor lichte rouw en voor de periode na de rouw als er weer kleur gebruikt mag worden.

In een prachtig boek toont deze oud-bewoner van Staphorst ons de verschillende streekdrachten van het dorp.

Via de deel met potstal lopen we naar de gruppenstal in de stolp boerderij. Ook de ingebouwde hooiberg met ook de stenen uitbouwen voor de bedsteden in de kamers. 

Als we buiten komen regent het behoorlijk en in snelle pas lopen we naar de bakkerij waar het warm en droog is, met heerlijke geuren. De takkenoven kennen ze allemaal ook van thuis.

In de wasserij geeft Wilma me de regie over een eigen verhaal. Heerlijk altijd om hier te vertellen, al is het dan in het Engels, dat door Thara vlot wordt doorvertaald in het Arabisch.

In de smederij zijn we net op tijd voor het mooie aanschouwelijk verhaal van Peter B over de blacksmith en over de 1200 gesmede nagels die in de boot van de scheepswerf zijn gebruikt.

De tramremise is altijd een hit, ook voor deze Arabische dames. Met veel plezier stappen ze in de Amsterdamse bloedneus-tram die ons naar het entreeplein vervoert.

We wandelen naar de Amsterdamse Westerstraat waar we in café Tante Stien kennismaken met de bruine Jordaankroeg waar heerlijk gezongen kan worden.

Ook het Turkenpension is de moeite en interesse waard. Groot voordeel is daar dat alle verklarende teksten op de muren ook in het Arabisch zijn neergeschreven. Dit leidt tot enthousiaste leesactiviteiten bij de Arabische dames.

We eindigen bij het Canon café waar alle vrouwen een lunchpakket uitgereikt krijgen.

Een bijzondere ervaring voor mij en voor Willem  dat we een groep rondleiden waarmee geen eigen taalcontact mogelijk is. Gelukkig verloopt het contact via tolk Thara uitstekend, zij doet het erg goed en enthousiast.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten