Dit betekent vooral dat ik als rondleider veel kan laten zien, waarbij ik geen theoretische verhalen moet vertellen (wat ik toch al weinig doe in doorsnee groepen). In de rosoliemolen is Ton N al goed thuis in dit type rondleidingen en hij toont als molenaar een duidelijk en begrijpelijk verhaal. Ook in Vierhouten zijn het mutsenverhaal en de rouwdracht redelijk overgekomen. Op speciaal verzoek zitten de Molukse barak en andere immigrantenverhalen in de rondleiding. Veel herkenning hier bij de vlucht uit het woonland en de opvang barakken die men meteen asielzoekersbarak noemt.
In Hoogmade is het even wennen aan het zo luxe leven in deze verbouwde boerderij; toch is dat ook Nederland. De paltrokmolen is in bedrijf en kan beklommen worden. Men hoort nog net dat het een houtzaagmolen is maar verder lijkt er alleen nog aandacht voor het maken van mooie foto's van elkaar bij de objecten.
Ook op de brug van Abcoude en in het Koopmanshuis verslapt de aandacht richting genieten en foto's maken en dat willen de begeleiders eigenlijk niet want dit is wel een cursusonderdeel en er moet dus betrokkenheid zijn bij de onderwerpen. Ook op Marken zijn de foto's met de vrouw in klederdracht niet meer te stoppen en omdat we reeds ruim over tijd zijn, stop hier ook de rondleiding, waarna men tijd heeft voor vrij dwalen door het museum. Ik kan het niet laten toch even de wasserij aan te bevelen en de weversvrouwen waar men graag naartoe wil.
Een applaus en tevreden lachende Nieuwe Buren maken mijn dag weer helemaal goed.
