Alleenstaande minderjarige vluchtelingen genieten in ons museum.

Alleenstaande minderjarige vluchtelingen genieten in ons museum.

Deze specifieke jongere vluchtelingen zonder ouders verblijven doorgaans 3 tot 4 maanden in een COA-opvanglocatie tot de uitslag van de IND-procedure bekend is.

Vandaag mogen we met vier rondleiders ieder een groep jongeren uit o.a Eritrea, Mali en Syrie met begeleider een stukje van Nederland laten beleven in ons museum. Een uitdagende mooie klus voor een rondleider.

Eerst wordt een aantal foto's gemaakt van de hele groep op het entreeplein, met molen, tram en Westerstraat, waarna we opsplitsen in vier deelgroepen. Van de jongeren spreken enkelen een beetje Engels en soms wat woorden Nederlands maar veel is dat niet zodat een visuele rondleiding met veel activiteit en voelen en ruiken mijn keuze is. De begeleiders laten veel aan de jongeren over gelukkig, en die zijn goed in staat om elkaar in eigen taal bij te praten over wat er te beleven is. Ook zijn de mobieltjes zeer ruim vertegenwoordigd zodat van vrijwel alles een foto wordt gemaakt.

Mijn jongeren (waaronder meer dan de helft meisjes) starten bij Saskia in Staphorst en dat is een gouden greep: Saskia draagt een gestipt mutsje en volledig Staphorster dracht. Ze heeft een stapeltje extra mutsjes zodat ieder de verfstippen kan voelen. Direct worden de mutsjes opgezet (ja, ook door de jongens) en een kostelijke serie smartphone-foto's is snel gemaakt. Ik doe er een paar keer aan mee zodat je hier ook een paar foto's kunt zien.

Buiten de deel met potstal vinden we achter de stolpboerderij de nieuwe vijzel waarmee de werking van de watermolen wordt gedemonstreerd. Veel jongens zijn sterk en krijgen al snel een flinke plens water naar boven.

Via de Stolpboerderij met de gruppenstal en de enorme binnenhooiberg, bereiken we het molenpunt en de brug van Ouderkerk a/d Amstel. Ook hier natuurlijk een enorme groepsfoto, al is het maar omdat ieder bruidspaar hier de favoriete plaatjes schiet.

In de bakkerij snuiven we de heerlijke geuren op die alle jonge harten sneller doen kloppen. Veel foto's van de takkenoven en van veel details in de vitrines.

In de wasserij kunnen zowel de jongens als de meisjes even aan het werk in de schrob-kamer en later laten zowaar twee jongens zich verleiden tot de twee kniezitbakjes bij de spoelbak. Nadat ze door hebben hoe je daar moet spoelen, flitsen alle smartphones weer om deze helden te vereeuwigen.

In de smederij smeedt Patrick een spijker/nagel voor de groep en een van de meisjes is overdonderd en dolblij met het eindproduct dat ze cadeau krijgt.

Met de tram rijden we een stukje naar Hoogmade en na de verwondering lopen we door naar Sarah die op Varik de maaltijd aan het bereiden is. Veel belangstelling voor het fornuis en op de deel voor de hondenkarn.

Via Giethoorn en de paltrokmolen lopen we naar de picknickloods waar alle groepen samen lunchen. Met moeite kan de groep nog even wachten met fietsen op het plein en met varen via het pontje.

Ik ben er van overtuigd dat deze jongeren in hun verdere leven het Openluchtmuseum nooit meer zullen vergeten en hopelijk keren ze ooit als gesettelde Medelanders met hun gezinnen terug.

Wietze Landman, 28 september 2016.