Veel Nederlandse jonge vrouwen gaan na de schooltijd een tijdje als au-pair werken in het buitenland. Omgekeerd gebeurt ook: vandaag hebben we een groep van ongeveer 50 bezoekers die als au-pair in Nederland werken. En logisch dat ze dan ook ons Openluchtmuseum bezoeken.
Met Anneke en Ruud verdelen we de au-pairs in groepjes van 15. Ik mag op stap met een groep jonge vrouwen (plus 1 man) uit Thailand, China en Colombia. We spreken Engels met elkaar.
 |
| foto: Connie den Haan |
Na een korte kennismaking voor Staphorst, bewonderen we de boerderij uit Staphorst waar helaas geen bezetting is in streekdracht. Toch is er veel te zien, zoals bedsteden, brood op de plank, muurschilderingen met bloemen, etc. Op de deel wordt duidelijk dat de potstal de koeien veel vrijheid geeft.
In de stolp boerderij vergelijken we dat met de gruppe-stal waar koeien de hele winter met de neus tegen de muur staan, en waar de boer meer vrijheid heeft (grup kan dagelijks worden gereinigd).
De schitterende ingebouwde hooiberg met "verwarmde" bedsteden maakt je wel even stil.
Op het molenpunt wordt duidelijk dat het lastig is de verschillende molentypen van elkaar te onderscheiden, dus ik mag een beetje schoolmeester spelen.
Op de ophaalbrug gaat de hele groep op de foto, waar de vrijwillige maker helaas enkele telefoontjes laat vallen. Het lijkt goed af te lopen.
In de koopmanswoning vergelijken we de rijkdom van Twuyver (stolp) met die van Honig, de handelaar in oliehoudende zaden.
Het Chinees restaurant wekt minder interesse dan ik had verwacht van deze groep.
Maar in de bakkerij gaat onze meesterbakker helemaal los met vers gebakken suikerbroden en maisbrood. Wat een mooie theatrale man is hij toch.
In de wasserij kan ik naast Wilma het mooie verhaal kwijt over Gehrels en het wasproces. Veel bewondering ook voor de aandrijving met rosmolen.
Via de smederij bereiken we de remise waar we op de tram stappen naar de Brabantse buurt.
Bij de dodendraad waagt een van de au-pairs zich door het houten raam dat de hoogspanning moet tegenhouden. Gelukkig overleeft ze dit, maar aan de andere kant staat Hans Rietberg als Belgische douanier die haar onmiddellijk "arresteert" wegens smokkel.
Ik loop uit de tijd dus via de drukkerij en de papiermolen snellen we ons naar de poffertjeskraam waar de andere groepen al staan te wachten. Met een luid gejuich wordt ik bedankt en nemen we afscheid.
Het was weer een van de mooiere rondleidingen. En na mijn oogoperatie is gelukkig ook de energie weer terug voor langere wandelingen.
Samen met Con en haar voddenkar loop ik terug naar het entreeplein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten