Op deze rustige maandag mag ik een vrije rondleiding verzorgen. Al bijna had ik het opgegeven toen ik een collega tegenkwam met een groep gesluierde Turkse vrouwen. Ze vroeg me of ik deze groep de Amsterdamse Westerstraat zou willen laten zien.
Na een algemeen verhaal over de geschiedenis van de Westerstraat en de pottenbakkersgang, gaan we binnen in het oude postkantoor dat veel herinneringen oproept, zoals de telefooncel, de postzegelautomaat en de loketten voor alle geld- en posthandelingen.
De hoofdprijs is echter voor het Turken pension dat een complete verrassing is voor deze groep vrouwen.
Ze weten dat veel van hun familieleden (mannen) in Nederland hebben gewerkt als gastarbeiders (rond 1974) en ze herkennen de emblemen en overalls van de Ford fabrieken waar ze werkten.
Het mooiste is wel dat ze alle gesprekken tussen de Turken kunnen verstaan en een van de vrouwen herkent plots een van hen als haar vader.
De dag kan niet meer stuk, en voor mij eindigt hiermee de laatste rondleiding van het zomerseizoen.
In november mogen we weer rondleiden met de sleutelbos langs de verder voor het publiek gesloten gebouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten