dinsdag 5 april 2011

Inburgering nieuwe Nederlanders

Vandaag mogen enkele rondleiders weer met een groep inburgerende nieuwe Nederlanders door het museumpark. Met mijn groep lopen ook de twee coördinatoren van de school mee.  Zij geven aan dat met name Vierhouten interessant moet zijn voor de aanwezige Somalische vrouwen (die beide een hoofddoek dragen).

Verder in mijn groep mensen uit Polen en uit Tibet.

Na een korte inleiding starten we actief in de Rosoliemolen waar Ada een prima verhaal houdt en waar ze de stampende palen tijdens haar uitleg stil legt.

Onder de indruk lopen we door naar Vierhouten dat @#$%$  niet bezet blijkt te zijn. Zo goed en zo kwaad als ik dat kan geef ik uitleg bij de themakoppen die hier geplaatst zijn met verschillende hoofddoeken. De deel en het boerenleven daar weet de groep niet echt te boeien.
Op weg naar de Molukse barak komen we de boerin  tegen; "ze was even buurten op Varik". Jammer maar helaas.  Ik merk dat ik hier last van heb wat niet vaak voorkomt.

De Molukse barak is achteraf toch niet zo'n goede keuze voor deze groep, vind ik. Men zit zelf nog in een integratie-proces en ik begrijp nu dat bij dat inburgeren de Molukse problematiek wel wat veel wordt naast de kennismaking met Nederland.

Hoogmade maakt weer veel goed. Rijke Nederlanders die boerderijen voor iets anders gaan gebruiken dan om te boeren. Men is verbaasd en geïnteresseerd.

Bij de paltrokmolen begint het te regenen en de doorgang via de schapenboet naar Marken is versperd; via de andere kant bereiken we de droge Stolp boerderij waar bijzonder lelijke polyester beveiligingsschermen voor de kamers zijn gezet. Inmiddels begrijp ik dat die weer spoedig zullen verdwijnen.
De enorme vierkante hooitas blijft boeiend, ook voor deze groep. De gruppenstal is na de winter wat minder duidelijk wegens de kaaspresentatie, maar toch nog goed uit te leggen. Deze blijft boeiend tegenover de potstal van Staphorst (met levend vee) waar we nu heen lopen.
Omdat de tijd reeds ruim verlopen is wachten we op de tram richting Dingenliefde, waar ik bij vertrek de groep alleen laat.

Voor het eerst in lange tijd heb ik geen goed gevoel over de rondleiding, waarbij ik helaas niet goed kan duiden waar dat in zit. Ik vertrek met een gevoel alsof ik de groep te weinig van het park heb laten zien.
Na een dag is het knagerige gevoel gelukkig weer verdwenen.