Het winterhoogseizoen 2011-2012 kent een avondwandeling met de naam "lantaarntjes-rondleiding".
Het is de bedoeling om bezoekers (gezinnen en dus vooral ook kinderen ouder dan 5 jaar) de totale duisternis te laten ervaren zoals die 200 jaar geleden nog algemeen was in Nederland, zeker op het platteland.
Op deze drukste museumdag van het jaar (9000 bezoekers) staan we om 17.30 uur met vier rondleiders klaar om met groepjes van 20 bezoekers (het werden er echter wel 35) de duisternis in te stappen met drie stormlantaarns per groep. Over het kasseien-pad lopen we naar Zeijen waar we buitenom achterin de boerderij kunnen komen om een blik in het duister te werpen. Bij kaarslicht zijn nog wel 2 spinnewielen te herkennen, en de bezoekers mogen aan enkele kledingstukken voelen om een idee te hebben van de stof waarin geslapen werd. Het pad wordt al modderiger als we bij de plaggenhut arriveren waar op enkele foto's te zien is hoe hier werd gewoond, of eigenlijk meer hoe er werd overleefd. We baggeren door naar het arbeidershuisje van Damwoude waar duidelijk wordt hoe je (met 10 kinderen op de zolder) via een stukje buiten bij het toilet kunt komen. Brrrr, donker en koud allemaal.
Via een wankel noodbruggetje over een brede sloot komen we bij de Heerenboerderij van Beerta waar rijkdom overheerst en waar in huis de Kerstboom met lichtjes is versierd.
Via een zandgestrooid paadje door het natte turfgebied bereiken we een bosgebied waar niet alleen Derk de Beer (boer die door God in een varken=beer is veranderd) rondwaart maar waar ook een uil zich laat horen; en dat was een heel gevaarlijk teken: er kon zomaar iemand sterven.
Gelukkig zien we in de verte al weer wat licht van het kerkje en daar aangekomen krijgen alle kinderen een led-lichtje als aandenken aan deze beetje griezelige winterse wandeling.
Met Suzanne evalueer ik nog hoe het allemaal gegaan is en ik loop nog een extra ronde om alles weer af te sluiten en de schaarse lichtjes weer uit te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten