Op deze woensdagmorgen stroomt het entreeplein vol met scholieren uit de hoogste groepen van een internationale basisschool. Een deel doet 's morgens de projecten Brood en Bouwen met collega's van Educatie. De andere groep mag met mij een algemene rondleiding beleven door het museum.
Met de nieuwe Rotterdamse tram, de 631 partytram, rijden we naar de halte Freija terwijl onderweg met de boordmicrofoon wat kan toelichten over het park waar we doorheen rijden.
In overleg met Maurits heb ik besloten dat we beginnen met de nieuwe doe-presentatie voor gezinnen op de bovenverdieping van Freija; over kinderarbeid dus. Dat pakt prima uit, al is het soms lastig dat alle aanwijzingen en uitleg alleen in het Nederlands zijn vermeld. Mijn pensioen-Engels blijkt echter nog ruim voldoende om dit gat te dichten. Onmiddellijk worden de drie werk-containers (drums in English) bezet door groepjes leerlingen die zeer gedisciplineerd werken. Al snel is voor allen duidelijk dat kinderarbeid over de gehele wereld nog een groot probleem is. Nadat ze allemaal ook nog een draadje hebben geknoopt in een tapijt, wordt het tijd de boog iets te ontspannen. Dat kan in de plaggenhut waar verwondering genoeg is.
Bij Zeijen krijgen we prima uitleg over het gebruik van de zeis als grasmaaimachine, en over de ja-knikker die vorig jaar nog de laatste olie uit Nederlandse bodem pompte.
In het schooltje weer een en al discipline als collega-juf Christien uitlegt wanneer de pechvogel wordt geworpen en wat de kracht is van een klap met de plak. Allemaal leren ze schrijven met griffel en lei.
In de remise maken we kennis met het trambedrijf van het museum en met de gevolgen van de slag om de Frostbrug voor Arnhem.
Ongelooflijk zo goed als vervolgens de smederij aanslaat. Patrick is een geboren verteller in het Engels en vooral met leerlingen doet hij het erg goed. Een gesmede spijker voor de juf is het resultaat.
Tenslotte komen we bij Saskia op Marken. Ze laat haar streekdracht zien en neemt de leerlingen mee in haar "Ikea"-huisje. 90% denkt dat de waterput een toilet is maar één leerling kent het geheim van de waterput. Prachtig.
Op tijd voor de picknick-lunch komen we terug op het entree-plein. Na aangeven van de juf wordt ik door de groep leerlingen precies synchroon bedankt met een "Thank you Mr. Landman".
Een interessante en vooral ook boeiende en plezierige groep om rond te leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten