dinsdag 18 mei 2010

Twentse HAVO-VWO 3e-jrs op zoek naar techniek en wonen

Gemotiveerde en gedisciplineerde leerlingen, waar vind je die nog: in Twente dus. Met Diny TV deel ik deze schoolgroep in tweeën waarbij we ieder ook nog twee begeleiders in de groep hebben.

Met mijn groep start ik bij Ada in de rosoliemolen. Ada weet met haar kennis en veel molen-ervaring de studenten direct te boeien. Hierna door naar Harreveld om het vlasverhaal af te maken waaruit het lijnzaad ontstaat dat in Zieuwent wordt geperst. En het wonen in een loshoes blijft ook een mooi punt. Regelmatig maken de studenten aantekeningen; later zullen ze een scriptie moeten schrijven, zo begrijp ik.

Met de tram op naar de remise; een en al techniek en de boeiende historie van vernietiging en herbouw slaat ook goed aan. Met de VGL loods in beeld vertel ik na enkele vragen hierover het verschil tussen het overbrengen van gebouwen vroeger (steen-voor-steen) en nu (verzagen en diepladers); niemand blijkt Van Gend en Loos van vroeger te kennen (!!) maar wel kent met TNT en DHL als bekende transporteurs.

De smid tovert een fraaie sierpoot uit het vuur, en we leren dat houtvuur maar 900 graden heet kan worden en dat ijzer boven de 1100 graden verbrandt. Daartussen schippert de smid. Er wordt veel geschreven.

Ook de wasserij is weer boeiend als vanouds en Wilma legt uit dat inderdaad alle was wit was; de gekleurde was deed men gewoon thuis (hoeft niet gebleekt).

Op weg naar de papiermolen kan ik even wat kwijt over onze molens in het park die hier allemaal zichtbaar zijn. Bé heeft het druk in de papiermolen met kindergroepen maar maakt toch even tijd om ons het papierscheppen te tonen en uit te leggen.

Op weg terug naar het entreegebouw staan we nog even stil bij het Twentse Rietveldhuisje en de gemakken die dit opleverde voor fabrieksarbeiders op vakantie met grote gezinnen. Verschillende leerlingen blijken Rietveld te kennen, dat is mooi.

We zijn dik aan de tijd en men wil ook nog naar het Watermuseum dus de woonwagen die vandaag door Rini bemand is, moet ik helaas links laten liggen.

Lang geleden dat ik een applaus kreeg na een rondleiding; ja dat voelt goed, het was een mooie tocht.